KO

Od wieków Wisła wyznaczała rytm życia na nizinnych terenach gminy Samborzec, przynosiła bogactwo, użyźniając glebę, ale i zagrożenie powodziami. Chlubą mieszkańców są nieliczne już, przepiękne i ciekawe przyrodniczo ślady po dawnych korytach Wisły - naturalne jeziora, tereny podmokłe, niewielkie oczka wodne.

Stefan Żeromski tak pisał o samborzeckim kościele w swoim Dzienniku: "Kościół ten stoi na ostatniej wyniosłości stanowiącej tytaniczny taras – od Opatowa do Wisły. Widzisz z góry kościelnej Sandomierz, Sulisławice – za Wisłą szmat Galicji: Dzików, Tarnobrzeg, niezmierne skrzydła lasów, bliżej błonia wiślane, jak okiem sięgnąć, zarosłe wikliną, śród której srebrzy się w wiecznym słońcu biała rzeka – Wisła".

Jednym z najważniejszych miejsc pamięci w gminie Samborzec jest skwer przed szkołą w Samborcu. Znajduje się tam pomnik i pięć tablic upamiętniających ofiary totalitaryzmów XX wieku z okolic Samborca.

Ziemia i mikroklimat regionu sandomierskiego sprawiają, że wyprodukowane z tutejszej winorośli wina zachwycają smakami i aromatami. Dla gminy Samborzec winnice są prawdziwym powodem do chluby.

Wąwozy lessowe to formy ukształtowania terenu, które urozmaicają krajobraz i są ważnymi punktami odniesienia dla mieszkańców gminy Samborzec.