Data powstania: 1498r. (datowanie na podstawie badań dendrochronologicznych).
Wzniesiono go w konstrukcji zrębowej. Nawę, zwieńczoną wieżyczką na sygnaturkę, oraz prezbiterium nakrywają niezależne, wysokie dachy kryte gontami. Około 1960r. dobudowano do kościoła od północy kaplicę. Ściany nawy pokryte są gontami do poziomu zabudowanych sobót, a prezbiterium – do linii przydaszków. Fasada ze szczytem zachodnim połączona w jedną połać z dachem. We wnętrzu znajduje się m.in. barokowa ambona i trzy ołtarze z ok. 1650r. W głównym mieści się obraz z wizerunkiem Marki Boskiej Częstochowskiej z 1840.
Wyposażenie kościoła barokowe i manierystyczne. Ołtarz główny wczesnobarokowy, z 1655 roku, a poświęcony dwa lata później, początkowo pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. Obecnie znajduje się w nim obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, przywieziony z Częstochowy w 1850 r. Ołtarze boczne wczesnobarokowe. Ołtarz lewy, z 1653 roku, z obrazem z 1657 roku ukazującym Zmartwychwstanie Pańskie. Ołtarz prawy, z 1650 roku, z obrazem św. Barbary.
Obok kościoła znajduje się wolnostojąca dzwonnica z około 1570r. z izbicą z konstrukcji słupowej.
Wieża posiada nadwieszoną izbicę oraz namiotowy dach czterospadowy, przechodzący w ośmiospadowy. Wewnątrz wieży zabytkowe dzwony, najstarszy „Słowo Pańskie” z 1536 roku. Pozostałe trzy dzwony wykonane w miejsce dwóch, zarekwirowanych w 1942 r.
Jest to świątynia orientowana, usytuowana na wzgórzu. Kościół zbudowano w konstrukcji zrębowej. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, przy nim od północy znajduje się prostokątna zakrystia z lożą kolatorską na piętrze – fundacji Aleksandra Zawadzkiego z 1852. Nawa kwadratowa, pierwotnie przedzielona dwoma ośmiobocznymi słupami, przy niej od północy przylega kaplica, dawniej spowiedzi, przedtem św. Józefa, a obecnie Matki Bożej – ufundowana przez Franciszka Rogojskiego ze wsi Słupsko k. Gliwic z około 1650. Nawę kościoła obiegają zamknięte soboty, przebiterium ozdabia szeroki przydaszek. Dach gontowy, nad nawą półszczytowy jednostronny, ze szczytem zachodnim przechodzącym płynnie na soboty, nad prezbiterium dach niższy, dwuspadowy przechodzący w trójspadowy. W dachu nad nawą umieszczono ośmioboczną wieżyczkę na sygnaturkę.
Na chórze organy z 1851 r., wykonane przez organomistrza Haasa z Baborowa, wcześniej znajdowały się w kościele w Ujeździe.
Kościół w Poniszowicach wzmiankowano już w 1175 roku. Kościół ten, po zniszczeniu przez wichurę w 1399 r., odbudowano w 1404. Obecny pochodzi z 1498 roku.
W 1650 dobudowano kaplicę boczną, ufundowaną przez Franciszka Rogojskiego ze Słupska, zaś w 1852 – lożę kolatorską, ufundowaną przez Aleksandra Zawadzkiego. Kościół był przebudowywany także w latach 1775 (dobudowanie sobót), 1834-1835 (podmurowanie kościoła), 1844 (budowa nowego lub powiększenie chóru muzycznego), 1908 (odnowienie kościoła), 1914 (odeskowanie sobót), 1980-1982 (remont dachu, w trakcie którego usunięto między innymi dwa słupy znajdujące się w nawie). Od roku 2009 w kościele prowadzone są prace remontowe i konserwatorskie, do tej pory wykonano m.in. rekonstrukcję sobót (zostały rozebrane i odtworzone ze względu na ich zły stan techniczny) i konserwację wyposażenia.