Został zbudowany ok. 1800r.
Niewielki klasycystyczny dwór został zbudowany ok. 1800r., prawdopodobnie przeważnie pełnił funkcję siedziby zarządcy majątku. Budynek murowany z cegły, potynkowany, wzniesiony na planie prostokąta, zbliżonego do kwadratu, podpiwniczony, częściowo jedno-, a częściowo dwukondygnacjowy, nakryty dachem wielospadowym. Fasada pięcioosiowa, z centralnym dwukondygnacjowym ryzalitem mieszczącym w przyziemiu główne wejście do budynku. W elewacji ogrodowej zachowane pozostałości przeszklonej werandy.
Obiekt otaczają dawne budynki gospodarcze oraz park krajobrazowy z ok. 1895 r. Obecnie opuszczony dwór jest zabezpieczony przed wejściem, możliwe, że ma prywatnego właściciela, ale brak o tym informacji. Z tyłu znajduje się nieogrodzony, zaniedbany i zarośnięty samosiejkami dawny park. Powierzchnia parku uległa zmniejszeniu i zamiast 2ha liczy on tylko 1,34ha.
Początki miejscowości sięgają pierwszej połowy XIII w. Po raz pierwszy była wzmiankowana w dokumencie z 1253 r. W 1376 r. w Chechle został zbudowany pierwszy, drewniany kościół. Dokument księcia opolskiego Bernarda z 1409 r. wymienia jako właściciela wioski Stefana Strzałę z Chechła. Kolejnym znanym właścicielem majątku był Mikołaj Strzelowski, starosta bytomski w latach 1472-1475, wymieniany w dokumentach książąt opolskich między 1477 a 1496 rokiem. Z członków jego rodu znani są jeszcze Wacław i Jakub wzmiankowani w źródłach z 1480 r. Niestety nie sposób dokładnie określić ich powiązań rodzinnych.
W kolejnych wiekach właściciele miejscowości często się zmieniali. Majątek należał między innymi do znanych rodzin: Paczyński, Sobek, książąt Hohenlohe-Oehringen. W 1937 roku posiadłość w Chechle wchodziła w skład dóbr Waldgut Hohenlohewald, których właścicielem był Johann (Hans) książę zu Hohenlohe-Oehringen z Ujazdu. Majątek w Chechle liczył w tym czasie 753ha, w tym 662ha pól uprawnych, 61ha łąk, 3ha pastwisk, 2ha parku i ogrodu, 2ha stawów, 2ha nieużytków, 21ha dróg i podwórzy gospodarczych. Na folwarku działała gorzelnia. Gospodarstwo prowadził inspektor.
Zatrudniano także dwóch asystentów i zarządcę gorzelni. Po drugiej wojnie światowej posiadłość przejęło państwo polskie. Folwark z dworem znalazł się w gestii Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Po upadku PGR-u w latach 90-tych XX wieku majątek przeszedł pod zarząd Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, a następnie Agencji Nieruchomości Rolnych. Obecnie trudno określić stan własnościowy zarówno dworu, jak i parku.