W dawnych czasach kapliczki, figurki i krzyże oprócz funkcji religijnej, przypominały o ważnych wydarzeniach historycznych lub ofiarach epidemii. W Warszawie zachowało się wyjątkowe upamiętnienie pacjentów szpitala z przełomu XVIII i XIX w.
Pomnik ma ponad dwa metry wysokości, składa się z cokołu i obelisku wykonanego z piaskowca zwieńczonego krzyżem. Pierwotnie stał w innej części Warszawy – przy placu Wareckim, w rejonie dzisiejszego placu Powstańców Warszawy. Ustawiony w 1799 r. upamiętniał 30 tys. pacjentów Szpitala Dzieciątka Jezus pochowanych na przyszpitalnym cmentarzu. Po przeniesieniu placówki w dzisiejszą lokalizację w 1901 r., obelisk ustawiono w pobliżu nowego budynku. Na cokole zachował się napis z 1799 r.: „Boże bądź miłościw zmarłym w szpitalu r. 1757 a tu do 30.000 pogrzebionym AD 1799”. Ciekawostką jest plan dawnego cmentarza przedstawiony na płycinie z drugiej strony tym bardziej, że podane zostały jego wymiary – odpowiednio 53, 75, 83 i 69 łokci. Na bocznych płaszczyznach dodano później inskrypcje dotyczące zmiany lokalizacji: „Przeniesiony z dawnego szpitala 1901” oraz „Szczątki zmarłych pochowane na cmentarzu św. Wincentego 1901”.
Adres: ul. Lindleya róg ul. Nowogrodzkiej.
