Początkowo stał na pl. Unii Lubelskiej, który w czasie wojny znalazł się w obrębie dzielnicy niemieckiej i wtedy Jan Bytnar „Rudy” namalował na nim znak Polski Walczącej. Na zrekonstruowany pomnik i ustawiony w nowym miejscu kotwica powróciła dopiero w 2010 r.
Pierwszy pomnik pilota wspartego o śmigło projektu Edwarda Wittiga odsłonięto w 1932 r. na pl. Unii Lubelskiej. Wówczas był to teren na skraju Pola Mokotowskiego, na którym znajdowało się warszawskie lotnisko. Był to jeden z pierwszych w Europie monumentów poświęconych lotnictwu. W czasie II wojny światowej na cokole pojawiła się kotwica Polski Walczącej. W 1942 r. w ramach akcji małego sabotażu Jan Bytnar „Rudy” – członek Szarych Szeregów, aresztowany później przez Gestapo i odbity w słynnej Akcji pod Arsenałem – za pomocą specjalnie skonstruowanego urządzenia namalował ją na pomniku, który stał w niemieckiej dzielnicy, w pobliżu al. Szucha i siedziby Gestapo. W 1944 r. pomnik został zniszczony przez Niemców. Fragmenty rzeźby odnaleziono po wojnie na terenie wolskich zakładów Lilpop, Rau i Loewenstein, a części cokołu na Grochowie.
W 1967 r. wykonano rekonstrukcję pomnika na podstawie zachowanych materiałów z pracowni Edwarda Wittiga. Odlew z brązu o wadze pięciu ton wykonały Gliwickie Zakłady Urządzeń Technicznych. Na wysokim cokole umieszczono wyrzeźbioną szachownicę lotniczą. Monument ustawiono na rondzie u zbiegu ulic Żwirki i Wigury, Wawelskiej i Raszyńskiej. Przez wiele lat nie było na nim jednak znaku Polski Walczącej. Starania o jej umieszczenia trwały od 1994 r. Ostatecznie kotwica powróciła na cokół w 2010 r.
Adres: ul. Żwirki i Wigury u zbiegu z ul. Wawelską.
