Otwarto 29 listopada 1920.
Zespół dzisiejszej elektrociepłowni Szombierki (d. elektrowni Bobrek) znajduje się obecnie w granicach Bytomia, w odległości ok. 3 km na zach. od centrum miasta, na granicy trzech dzielnic: Bobrka, Szombierek i Karbia.
Jest wpisana do Rejestru Zabytków Województwa Śląskiego.
Ścisły teren elektrowni, zajmujący większą część opisanego wyżej obszaru oznaczony jest ogrodzeniami − w większości zachowanymi murami ceglanymi na ceglanych czworobocznych słupkach, w pozostałej części współczesnymi zróżnicowanymi ogrodzeniami metalowymi. Oryginalne mury zachowały się na długich odcinkach od strony pd. wzdłuż wykopu kolejowego i drogi dojazdowej oraz częściowo na łuku pn. Zespół elektrowni składa się ze zwartego kompleksu budynków, usytuowanego w części zach. posesji, pojedynczych i z niezabudowanych terenów w części wsch. Zabudowę tworzą połączone ze sobą budynki, zjednoczone pod względem funkcjonalnym i formalnym.
Obiekty wchodzące w skład kompleksu to budynki przemysłowe oraz budynek zarządu, wszystkie ściśle związane z produkcją. Monumentalne, o kubicznych, ciężkich bryłach, budowanych na zasadzie mnożenia powtarzających się modułów, wykorzystujące w artykulacji ścian zgeometryzowane elementy klasycyzujące, łączą się ze sobą w malowniczy, rozczłonkowany zespół o zrównoważonych akcentach poziomych i pionowych − ciężarowi i horyzontalizmowi masywnych, rozciągniętych wzdłuż osi podłużnych budynków przeciwstawiono smukłe akcenty wertykalne w postaci trzech wysokich kominów oraz dwóch czworobocznych wież.
Ta bliskość i połączenia między obiektami wymuszona była zapewne procesem technologicznym, któremu podporządkowano zwartą kompozycją zespołu, nadając jej jednak jednocześnie nieprzeciętne walory estetyczne. W skład zwartego kompleksu budynków produkcyjnych elektrowni Bobrek wchodzą następujące obiekty: kotłownia, pompownia, maszynownia, rozdzielnia prądu, budynek zarządu, wieża wodna zw. także zegarową, wieża węglowa, 3 kominy.
Poza zespołem produkcyjnym pozostają dwa niewielkie budynki wolnostojące: usytuowana przy głównej bramie wjazdowej mała, dwukondygnacyjna wartownia oraz dwurodzinny dom mieszkalny zw. „zielonym domkiem”. Oba budynki usytuowane są przy głównej drodze dojazdowej, w pd. części zespołu. Na terenie zespołu znajdują się również inne urządzenia i obiekty wchodzące w skład systemu chłodzącego. Są to: podziemny kanał odprowadzający wodę do chłodni kominowych oraz staw usytuowany w ich sąsiedztwie. Na pn. od kompleksu produkcyjnego rozciąga się plac węglowy, osadniki pochodzące z różnych lat i nie biorące udziału bezpośredniego w procesie produkcyjnym.
Historia:
W 1920 roku – uroczyste otwarcie elektrowni.
W 1925 roku – na wieży wodnej zamontowano czterostronny zegar
W 1937 roku – wybudowano najwyższy komin elektrowni o wysokości 120 metrów
W 1944 roku – moc zainstalowana w elektrowni wynosi 92 MW
W 1955 roku – osiągnięcie mocy 108 MW
W roku 1960 – początek przekształcania elektrowni w elektrociepłownię
W 1993 roku – powstaje Zespół Elektrociepłowni Bytom S.A
W 1998 roku – EC Szombierki przestaje produkować prąd
Czterostronny zegar marki Siemens und Halske zamontowano na wieży elektrowni w 1925 roku i był on sprzężony z 54 zegarami działającymi w zakładzie. W latach 1939-1944 EC Szombierki osiągnęła maksymalną moc 100 MW, pracowało w niej wówczas ponad 900 osób. Można było ją wtedy uznać za jedną z największych elektrowni w Europie.