Zbudowany w 1700 r. przez Alberta Leopolda hr. Paczyńskiego na miejscu poprzedniego, pochodzącego prawdopodobnie z połowy XVII wieku.
Murowany, wzniesiony z cegły i otynkowany budynek powstał na planie litery „L”. Pałac w Bycinie posiada trzy kondygnacje i nakryty został dachem mansardowym. Od strony dziedzińca znajdują się zamurowane krużganki, a od frontu – zamurowany kamienny portal z kartuszem herbowym, przedstawiającym herb „Topór”. W narożniku południowym na styku obu skrzydeł pałacu mieści się kaplica Św. Trójcy, stanowiąca filię parafii w Paczynie (wewnątrz m.in. późnobarokowa ambona i polichromie stropu z ok.1730 r.)
Piętnastoosiowa fasada pałacu posiada przejazd ozdobiony kamiennym, późnobarokowym portalem z kartuszem herbowym. Pewne pojęcie o dawnej świetności pałacu dać może odrestaurowana elewacja boczna. Skarbem tej rezydencji jest kaplica z późnobarokową polichromią przedstawiającą m.in. Wniebowzięcie Matki Bożej oraz postaci czterech Ojców Kościoła.
Otoczenie pałacu stanowią dawne zabudowania folwarczne i resztki parku krajobrazowego, po którym pozostało kilka okazów drzew, m.in. jesion wyniosły, lipa drobnolistna i klon polny. Na rozjeździe dróg stoi figura św. Floriana z 1782 r.(obok świętego przedstawiona jest makieta pierwotnego, barokowego pałacu).
Trzykondygnacyjny obiekt posiada 1260 m2 powierzchni użytkowej i 16 380 m3 kubatury.
Niegdyś był to zabytek klasy pierwszej – obecnie jest remontowany.
Początki historyczne miejsca, w którym znajdują się obecnie ruiny pałacu sięgają wieku XV. Był to okres panowania księcia opolsko-strzeleckiego Jana II Dobrego (1460 – 1532). Książę ten kupił w 1495 r. księstwo toszeckie, w którym znajdowały się dobra bycińskie. Pasją księcia były polowania, które chętnie urządzał w tej okolicy. Po jego śmierci w 1532 r. ziemia ta przeszła we władanie rodzin rycerskich von Redem. W tym też okresie powstała zapewne wzmiankowana w zapiskach rezydencja „Villa Biczina”. W 1637 r, zmarł Georg von Redern właściciel Toszka i Strzelec Wielkich i władza przeszła na jedyną siostrę Margarethe, która była żoną Jarosława von Kolovrat – Liebstein. Jej córka Anna Sidina odziedziczyła majątek Toszek i Pyskowice. W 1622 r Caspar Colomna von Vols ożenił się z Anną Sidonią i dzięki temu małżeństwu hrabia został właścicielem majątku toszeckiego i „Villi Biczina”. Hrabowie Collona pozostają od roku 1648 do 1670 właścicielami tego miejsca.
W roku 1670 Gustaw Colonna sprzedał „Villę Biczina” hrabiemu Albertowi Paczeńsky von Tenczin herbu „Topór”. Następuje gruntowna przebudowa podniszczonej rezydencji skrzydła południowego i dobudowane zostaje skrzydło północne o czym informuje zamieszczona data 1700 na portalu bramy wjazdowej. W skrzydle północnym wybudowana zostaje następnie prywatna katolicka kaplica pod wezwaniem Trójcy św., której konsekracja odbyła się w 1706 r.
Na sklepieniu kopuły kaplicy wykonano około 1730 r wspaniałą polichromię późnobarokową nieznanego artysty, przedstawiającą sceny z życia świętych. Nad kaplicą wznosiła się drewniana wieża, którą zniszczył pożar w 1778 r.
W roku 1778 nowym właścicielem został Johann Gustaw von Strachwitz na Kamieńcu.
Kolejnym posiadaczem pałacu zostaje w 1784 r. słynny Generał Paul von Werner. Ważnym wydarzeniem był pobyt w dniu 18 października 1788 r. króla Fryderyka Wilhelma II w bycińskim pałacu. W roku 1790 pałac kupuje hrabia Heinrich Leopold Seherr-Toss i w rękach tej rodziny pozostaje on do roku 1838. Pałac wraz ze wszystkimi dobrami przechodzi na własność hrabiowskiej rodziny Hohenlohe-Oehringen ze Sławięcic, która zarządza nim do 1933 r. Pożar w 1867 r zniszczył dach pałacu oraz drugie piętro. Wnętrz pierwszego piętra przebudowano na mieszkania i pomieszczenia biurowe. Wcześniej istniejące kolonady i krużganki zostały przebudowane i pałac zatracił pierwotny barokowy wystrój. Przystosowany został jako obiekt do celów gospodarczych. Otoczenie pałacu stanowi: młyn, gorzelnia, owczarnia, czworak i duży staw. Istniejąca katolicka kaplica od 1860 r. stała się niedostępna dla mieszkańców wioski ze względu na fakt, że nowi właściciele byli ewangelikami. Potem pałac w 1933 r zostaje przekazany przez hrabiego Hohenlohe Towarzystwu Osadnictwa Wiejskiego w Berlinie.
Po drugiej wojnie światowej, pałac zostaje przejęty przez skarb państwa polskiego i staje się własnością gminy.
Pałac w Bycinie, który zmieniał właścicieli oraz dwukrotnie uległ zniszczeniom w wyniku pożarów, w 1867 r. przebudowany został przez książąt Hohenlohe-Oehringen. Na przełomie XVIII i XIX w. obok pałacu powstały także budynki gospodarcze.
Obiekt, który ucierpiał w wyniku działań II wojny światowej, po 1945 r. wykorzystywany był w celach mieszkalnych przez pracowników tutejszego Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Po upadku PRL rezydencja nabyta została przez prywatnego inwestora. Na początku wieku XXI odnowiona została jedna z elewacji, po czym prace zostały wstrzymane. W ostatnich latach obiekt wystawiony był na sprzedaż.
Mieszkańcy Byciny wyremontowali i odnowili pałacową kaplicę, którą poświęciono ostatecznie w 1950 r. służyła wiernym do 1993 r kiedy ostatecznie zlikwidowano kaplicę zamkową za zgodą bp. Jana Wieczorka. Jej wyposażenie przeniesiono do tymczasowego pomieszczenia przy nowo powstającym kościele pod wezwaniem Trójcy Św.