Czas powstania:
prawdopodobnie XVIII w.
Opis kontekstów historycznych:
Przez wieki był częścią do tzw. klucza sławkowskiego, potężnego majątku ziemskiego należącego do biskupów krakowskich. Już w 1244 r. wspominał go Jan Długosz, a za datę lokacyjną miasta przyjmuje się rok 1286. Najważniejsze przykłady sławkowskiej architektury związane są zatem z krakowskimi duchownymi, którzy byli ich fundatorami. Jako pierwszy, dla ochrony dóbr biskupich wzniesiono zamek, który ostatecznie podupadł po kilkukrotnych najazdach.
Spowodowało to, że nieopodal pomiędzy ruinami zamku a sławkowskim rynkiem, władze biskupie ufundowały dwór, zwany także lamusem. Obiekt o nazwie Lamus potocznie oznaczał przechowalnię różnych rzeczy. W przeciwieństwie do zniszczonego zamku budynek dworu zachował się do dzisiaj w kształcie w jakim go wzniesiono, najprawdopodobniej w XVIII wieku. W zastępstwie zamku, dwór służył biskupom i ich namiestnikom w mieście jako siedziba administracji oraz letnia rezydencja.
Opis cech fizycznych:
Lamus jest podpiwniczony, a do jego wznoszenia użyto ciosów kamiennych co spowodowało, że jego mury są bardzo grube. Obiekt jest budynkiem jednokondygnacyjny zwieńczonym dachem mansardowym. Ten bardzo interesujący typ dachu swój rodowód wywodzi z architektury francuskiej. Jest to dach łamany, który składa się z dwóch części połaci, które charakteryzują się różnym kątem nachylenia. Dolna ma najczęściej znacznie większe nachylenie, czasami niemal pionowe. Przy budowie sławkowskiego dworu zastosowano bardziej popularny i efektowny wariant dachu z czterema połaciami. Górna część połączona z dolną za pomocą gzymsu. Obecnie dach kryty blachą. Zastosowanie dachu mansardowego z charakterystycznymi facjatkami w typie lukarny, pozwoliło zagospodarować poddasze jednokondygnacyjnego dworu na pomieszczenia użytkowe.
województwo: śląskie
Gmina: Sławków, powiat będziński, region Zagłębie Dąbrowskie
Lokalizacja w terenie: Sławków, ul. Zamkowa 9 (budynek widoczny od ul. Staropocztowej)