Czas powstania:
Wzniesiona na przełomie XVII i XVIII wieku, centralnie na południe od XVI-wiecznego dworu Ocieskich, Dąbskich, Uniatyckich i Kochanowskich. Budynki dzielił miedzy sobą przestrzenny ogród i sad.
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Jest dwukondygnacyjna. Od południowej strony prowadzą do niej drzwi wejściowe na niższą kondygnację, gdzie przez wiele lat wykorzystywana ona była jako kuchnia dla osób korzystających z obiektu. W części tej znajdują się stylizowane podcienia. Ze środkowej części prowadzą schody na piętro. Na tę kondygnację prowadzi też niezależne osobne wejście od strony północnej. Na piętrze znajdują się przestronne pomieszczenia.
Opis kontekstów historycznych
Oficyna pełniła pierwotnie funkcję służebną, gdyż mieściły się w niej stałe pokoje dla służby dworskiej z widokiem na południową część Szerzyn. Jak na owe czasy obiekt utrzymujący charakter dworski posiadał bardzo komfortowe warunki mieszkaniowe. Jego grube mury przetrwały zawieruchy I i II wojny światowej.
W budynku należącym od początku XX wieku do szerzyńskiej parafii, na przestrzeni wielu lat, mieściły się w nim: szerzyński Zarząd Spółki Leśnej, Izba Porodowa (w czasie, gdy obecny Ośrodek Zdrowia był w budowie), pomieszczenia mieszkalne dla księży (gdy w latach 70. i 80. dwór – plebania przechodził remont kapitalny), salki katechetyczne, sala dla chóru parafialnego i młodzieżowych grup parafialnych. Obecnie w oficynie mieszczą się tylko pomieszczenia magazynowe do przechowywania wyposażenia i dekoracji na uroczystości parafialne.
Obiekt jest dobrze zachowany. Jest świadectwem zamożności właścicieli dworu i wspaniałą wizytówką historyczną zachowaną do lat obecnych.
Województwo: Małopolskie
Gmina Szerzyny
Bibliografia:
Relacja ks. Adama Ptaka, proboszcza parafii Szerzyny w latach 1994-2015,
Gminny Program Rewitalizacji dla Gminy Szerzyny na lata 2016-2020.
„W pasmie Brzanki i Liwocza”, Marcin W. Solarz, Krosno 1998.
