Lapidarium Ucho Igielne

Oficjalnie otwarte 6 maja 1984 roku.

„Ucho Igielne” to unikatowe w swojej formie lapidarium, w którym zgromadzono odnalezione na trenie gminy fragmenty macew ze zniszczonego przez Niemców kirkutu. Mieści się ono w dawnym, wąskim  przejściu pomiędzy kamienicami przy kórnickim rynku, które prowadziło niegdyś do synagogi. Pasaż ma około 10 m długości i zaledwie 1,5m szerokości. Nad jego bramą zachował się oryginalny portal z napisem w językach hebrajskim i niemieckim: „Oto jest brama Odwiecznego, wchodzą tędy sprawiedliwi”.

Nazwa „Ucho Igielne” nawiązuje do słów Jezusa „Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego” i ich interpretacji, która zakłada, że uchem igielnym nazywano jedną z bram do Jerozolimy.

Istnienie gminy żydowskiej w Kórniku datuje się na pierwszą połowę XVI w. W 1623 roku działała już synagoga. Żydzi trudnili się głownie handlem, ale i rzemiosłem np.  krawiectwem. Byli też cyrulikami. W 1768 roku wybudowano nową, drewnianą bożnicę, która przetrwała do 1942 roku. W czasie okupacji hitlerowskiej wszystkich mieszkańców Kórnika wyznania mojżeszowego zamordowano. Niemcy zlikwidowali też kirkut, a nagrobne macewy zniszczyli używając ich do brukowania ulic i umacniania brzegów rowów melioracyjnych. Synagogę rozebrano.

Pod koniec lat 70-tych XX wieku z inicjatywy Kórnickiego Towarzystwa Kulturalnego rozpoczęto poszukiwania kamieni nagrobnych z cmentarza żydowskiego. Odnalezione zdeponowano w odrestaurowanym „Uchu Igielnym”. Oficjalne otwarcie lapidarium nastąpiło 6 maja 1984 roku podczas Święta Kwitnącej Magnolii.  Miejscem tym opiekują się potomkowie prof. Jerzego Fogla, który był jednym z inicjatorów powstania tego lapidarium.