Glinianki Sznajdra

Są stawem powstałym w wyniku zalania wyeksploatowanego wyrobiska gliny. Powierzchnia zbiornika wynosi 1.43 ha, a woda w najgłębszym miejscu nie przekracza czterech metrów. Staw jest stale zasilany wodami podziemnymi, natomiast sam jest bezodpływowy.

W XIX wieku, prawdopodobnie w 1846 r., na terenie Jelonek, przy ówczesnej szosie poznańskiej (obecnie ulica Połczyńska) Bogumił Schneider założył wytwórnię cegieł, dachówek i ceramiki. Jej wyroby posłużyły do budowy wielu warszawskich obiektów m.in. pobliskich fortów Chrzanów, Blizne, Wawrzyszew. Cegielnia w szczytowym okresie działalności zatrudniała kilkuset pracowników. Przestała działać po II wojnie światowej.

W 1980 roku na terenie glinianek nakręcono finałową scenę filmu „Miś” w reżyserii Stanisława Barei (kukła misia transportowana przez helikopter urywa się i spada na oblodzony staw). We wrześniu 2011 roku z okazji 30. rocznicy premiery filmu władze dzielnicy ustawiły na specjalnej platformie na terenie stawu słomianą replikę „Misia”, ale w lipcu 2012 nieznani sprawcy podpalili ją. Kukła doszczętnie spłonęła (w nowym miejscu zresztą, przy ul. Górczewskiej też została
zniszczona).

W 2010 r. glinianki Sznajdra przeszły rewitalizację – wytyczono alejki, ustawiono ławki i zbudowano pomost ze stanowiskami dla wędkarzy. W wodach bowiem można złowić liny, karpie, karasie, płotki, oraz szczupaki, podobno dawniej były też okonie i krasnopióry. O czystości wody świadczy obecność raków.

Po przebudowie stawów, likwidacji jednej grobli i wycięciu sporej ilości szuwarów gliniankę Sznajdra opuściła znaczna część ptaków.

Staw został uznana za czarny punkt wodny i nie wolno się w nim kąpać.