Czas powstania
2021 r.
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Pomnik nawiązuje do ważnego wydarzenia z 1354 r., kiedy to Baranów Sandomierski otrzymał prawa miejskie. Jego projektantem jest rzeźbiarz Sławomir Micek. Pomnik wykonany z brązu wieńczy figura Orła Białego z rozpostartymi skrzydłami. Z przodu umieszczono tablicę z treścią aktu nadania praw miejskich przez króla Kazimierza Wielkiego. Z boku pomnika umieszczono pamiątkową tablicę i herb miasta.
Opis kontekstów historycznych
Baranów Sandomierski otrzymał prawa miejskie w 1354 r., jednak pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1135 r. Włości baranowskie miały wielu właścicieli m.in. rodzinę Górków, Baranowskich, Leszczyńskich, Lubomirskich, Potockich i Krasickich. W 1867 r. dobra baranowskie zakupili Dolańscy, która też jako ostatni byli właścicielami zamku. Zamieszkiwali oni rezydencję aż do zajęcia jej przez Niemców w 1940 r.
Baranów Sandomierski w różnych okresach inaczej nazywano, m.in. Baranowem nad Wisłą czy też Galicyjskim. Miasto niegdyś rozwijało się dzięki rzemiosłu, od XVI w. rozwijało się tu sukiennictwo, kuśnierstwo oraz szewstwo. W późniejszych wiekach handel nieco osłabł. Dopiero w latach powojennych gmina stała się przemysłową, dzięki powstałym w okolicy Zakładom Przetwórstwa Siarki „Siarkopol” i Fabryce Firanek „WISAN” w Skopaniu.
W czasie potopu szwedzkiego w Baranowie miejsce walka między siłami szwedzkimi a wojskiem Rzeczypospolitej Obojga Nardów (o czym Sienkiewicz wspomniał w Potopie). Przez krótki okres tu znajdowała się siedziba konfederacji dzikowskiej. W czasie międzywojnia na terenie Baranowa funkcjonowały różne organizacje syjonistyczne, co wiązało się z tym, że miasto zamieszkiwała duża społeczność żydowska.