Według kronik parafialnych wiek starego kościoła określano na koło 800 lat. Jednak „Nadgryziony zębem czasu” pod koniec marca 1922 roku został rozebrany ustępując miejsca nowemu.
Świątynia jest murowana, otynkowana, wzniesiona na planie krzyża łacińskiego, z jedną nawą główną i z kaplicami po lewej i prawej stronie.
W latach 1993-94 przeprowadzono kapitalny remont organów kościelnych, odnowiono tynki i przy okazji znakomicie zachowano pasujący kolor elewacji nawiązujący do epoki baroku, tym samym te cechy estetyczne wyróżniają budowlę w okolicach, a szczególnie pod odpowiednim kątem światła słonecznego te cechy są podkreślone. Na uwagę zasługuje krypta grobowa z tyłu kościoła, od lewej strony absydy, od strony cmentarza parafialnego, w której pochowani są dawni właściciele Rudna – hrabiowie von Ballestrem pochodzący z linii z niedalekich Pławniowic, jak również nad wejściem do krypty herb hrabiowski – niewątpliwie odnowiony. Naprzeciw krypty znajdują się ponadto trzy groby, niestety z wytartymi przez czas napisami; możliwe, że są to nagrobki z najbliższego otoczenia miejscowych von Ballestremów.
Budowę nowego kościoła zaczęto w kwietniu 1922 roku. Przy uzyskaniu kamieni polnych do budowy nowych fundamentów kościoła uczestniczyła cała gmina.
Za ks proboszcza Michalca powstał na miejscu starego, drewnianego kościoła, który groził zawaleniem, nowy kościół. Kronikarz zanotował: „Od momentu jak stary, drewniany kościół groził zawaleniem, do tego stopnia, że dach musiał być podpieramy między belkami stropu od zewnątrz, oczywistym było, że budowa nowego kościoła, o której się mówiło od lat, stała się nieunikniona. Końcem marca 1922 roku doszło do wyburzenia starego, drewnianego szacownego kościoła”.
18 maja 1922 roku mała miejsce uroczystość położenia kamienia węgielnego. Wraz z kamieniem węgielnym umieszczono: banknoty, aktualne gazety oraz informacje o panującej w owym czasie sytuacji w kościele i szkole na terenie gminy Rudno.
W grudniu tego samego roku budowa była tak daleko posunięta, że część dachu była całkowicie gotowa, a pozostała część przykryta prowizorycznie i zabezpieczona przed opadami.
Do kwietnia 1923 roku trwała przerwa w budowie. W dalszej kolejności wzniesiono kopulę. Jednak już w sierpniu katastrofalna inflacja pieniądza zmusiła do zatrzymania budowy. Po wznowieniu budowy na skutek inflacji było zatrudnionych tylko dwóch murarzy z Rudna, którzy kończyli roboty murarskie.
W niedzielę 23 września 1923 roku ks. proboszcz Jan Michalec poświęcił gotowy dom Boży.
A dnia 4 listopad 1923 r., konsekracji nowego kościoła dokonał Kardynał dr Adolf Bertam z Wrocławia.