Kompleks fabryczno-mieszkalny, przypominający samowystarczalne miasto w mieście i wzorowany na angielskich osadach przemysłowych, ufundował Karol Scheibler, najbogatszy łódzki przemysłowiec XIX w.
Zabudowania powstały w miejscu dawnej osady młyńskiej, należącej do miejscowego plebana. Karol Scheibler pochodził z Nadrenii i przybył do Królestwa Polskiego w 1848 r., by po kilku latach osiedlić się w Łodzi. Budowę przedsiębiorstwa rozpoczął od fabryk przy Wodnym Rynku (obecnie pl. Zwycięstwa) i ul. Targowej, a później na Księżym Młynie oraz przy ul. św. Emilii (obecnie ul. Tymienieckiego) oraz ul. Widzewskiej (obecnie ul. Kilińskiego). Powstały spójne architektonicznie budynki fabryczne, rezydencje właścicieli, wille dyrektorskie, szkoła, szpitale, remiza straży pożarnej, gazownia, klub fabryczny, a także ogrody i parki oraz bocznica kolejowa. Zbudowano ogromne zespoły domów robotniczych: dziewiętnastu przy ul. św. Emilii w latach 1873-1900, osiemnastu (trzy rzędy po sześć budynków) przy ul. Księży Młyn (1873-1875) i trzech przy ul. Fabrycznej (1885). W wąskim znaczeniu Księży Młyn jest nazwą osiedla, ogromnej przędzalni i domów robotniczych wraz z krótką uliczką między nimi, w szerszym znaczeniu obejmuje cały zespół urbanistyczny, który kształtował się do lat 20. XX w. i obejmuje posiadłości rodziny Scheiblerów oraz Grohmanów. W 1971 r. całość uznano za zabytek architektury przemysłowej. Obecnie to atrakcyjne turystycznie miejsce, gdzie organizowane są festiwale i wydarzenia kulturalne, a w dawnych willach i pałacach mieszczą się muzea.
Adres: ulice Tymienieckiego, Przędzalniana, Fabryczna, Księży Młyn, Milionowa.
