Czas powstania
nieznany
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Wydarzenie organizowane jest rokrocznie tuż przed świętami Bożego Narodzenia. Jednym z ważnych obrzędów, praktykowanych przez uczestników wigilii lasowiackiej, jest obmycie twarzy lub rąk wodą z cebrzyka, w którym znajduje się pieniążek i sianko. Goście mają okazję spróbować tradycyjnych lasowiackich dań, których receptury są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Najsłynniejsze są chopcie, czyli gołąbki z kaszą jęczmienną, ziemniaki z olejem i cebulką i postne pierogi. Wigilię uświetniają śpiewy kolęd w wykonaniu pań w tradycyjnych odświętnych strojach lasowiackich z charakterystycznymi haftami.
Opis kontekstów historycznych
Wigilie lasowiackie w obecnej formie są organizowane w Baranowie Sandomierskim od ponad czterdziestu lat. Za sprawą Anny Rzeszut, współzałożycielki zespołu Lasowiaczki, upowszechniano zwyczaje Lasowiaków, grupy etnicznej żyjącej w widłach rzek Wisły i Sanu.
Dawniej wieczerza wigilijna u Lasowiaków gromadziła całą rodzinę. Domownicy jedli drewnianymi łyżkami z jednej misy. Zgodnie z tradycją, łyżki niewolno było odłożyć, aż do zakończenia wieczerzy. Później gospodyni zbierała łyżki i wiązała je wiązką siana, co miało być dobrą wróżbą, by w przyszłym roku wszyscy ponownie zasiedli razem do stołu.