Czas powstania
nieznany
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Legenda o sercu Lasowiackim nawiązuje do lokalnego folkloru, a dokładniej do grupy etnograficznej Lasowiaków, którzy zamieszkiwali tereny południowo-wschodniej Polski, północnej części Kotliny Sandomierskiej, w widłach Wisły i Sanu.
Opis kontekstów historycznych
Dawno, dawno temu, we wsi Dąbrowica mieszkał kowal Brylski, z córką Marysią. Była ona najpiękniejsza w całej wsi. Uwagę Marysi zwrócił Antek, który był bardzo przystojny i pracowity. I jemu również podobała się dziewczyna.
Pewnego razu, Antek wybierał na Dziewitową Górę w Siedleszczanach, by spławiać drewno tratwami do Gdańska. Wtedy Marysia zawiesiła mu na szyi serce na łańcuszku, które wykuł jej ojciec. Chciała, aby ono przypominało chłopcu o ukochanej w czasie rozłąki.
Jak dalej głosiła legenda Antek już nie wrócił do Marysi, gdyż akurat Wisła była dość wzburzona, a chłopiec wpadł do rzeki i utopił się. Koło Torunia wyłowiono Antka, który wciąż miał serce na szyi. Jego tam pochowano, a serce wróciło do ukochanej Marysi. Dziewczyna natomiast zamurowała jej w figurce Pana Jezusa Frasobliwego w Dąbrowicy, gdzie podobno jest po dzień dzisiejszy.
Historia o wielkiej miłości była znana w całej okolicy. Wśród Lasowiaków stało się to serce symbolem miłości i przywiązania zakochanych. Motyw serca przejęły hafciarki, które zaczęły go wyszywać na odświętnych strojach i na chusteczkach, którymi dziewczęta obdarowywały chłopcom.
Na baranowskim rynku ustawiono „Serce Lasowiackie”,które ma gwarantować trwały związek i wieczną miłość dla zakochanych, który pocałują się pod nim.
