Kościół parafialny Niepokalanego Serca NMP (dawny ewangelicki). Pierwotny kościół zniszczony przez husytów na pocz. XV w., odbudowany został przejęty przez protestantów. Kolejna odbudowa nastąpiła po zniszczeniach wojny 30. letniej, w 1663 r. dodano barokową drewniana dzwonnicę – wieżę z barokowym hełmem; na przełomie XVII i XVIII w. kościół zyskał bogaty wystrój. W 1828 r. z powodu złego stanu technicznego budowlę rozebrano i zbudowano od nowa w 1878 r. według projektu mistrza budowlanego Krause ze Strupiny.
Kościół nawiązuje formą do świątyni starochrześcijańskiej, z elementami neoromańskimi, z czytelnymi wpływami K. F.Schinkla (odkryty drewniany strop, wieża) i motywami neogotyckimi. We wnętrzu w ścianie zachodniej wmurowane liczne kartusze i epitafia rodów szlacheckich- kolatorów kościoła oraz nagrobki późnorenesansowe z XVII w., przeniesione z rozebranej budowli.
