Koniki polskie pojawiły się w Roztoczańskim Parku Narodowym 16 lipca 1982 roku.
Wtedy utworzona została hodowla rezerwatowa koników polskich, która przyjęła nazwę „Ostoja”. Do ogrodzonej enklawy lasu przy stawach „Echo” o pow. ok. 40 ha wpuszczona 4 klacze o imionach Husaria, Moda, Tuba i Hanula oraz ogiera o imieniu Mohacz, jako partnera dla tych klaczy. Dzisiaj „Ostoja” liczy ok. 180 ha, a koniki polskie mają do dyspozycji: las, łąki, dolinę rzeki Świerszcz oraz trawiaste groble stawów „Echo”.
Zadaniem hodowli rezerwatowej jest utrzymywanie koników w warunkach jak najbardziej zbliżonych do naturalnych. Koniki polskie w Roztoczańskim Parku Narodowym dokarmiane są wyłącznie sianem. I tylko w przypadku utrzymywania się przez dłuższy czas grubej pokrywy śnieżnej. W wyniku tych działań następuje utrwalenie potencjału biologicznego, umiejętności radzenia sobie w trudnych warunkach: deszcze, mrozy, śnieżyce, upały. W hodowli rezerwatowej na świat przychodzą młode koniki, które każdego roku późną jesienią, są odławiane i przenoszone do hodowli stajennej we Floriance.
Jak wygląda konik polski?
Ma około 135- 140 cm (mierzony w kłębie). Jest myszatego umaszczenia (od jasnego do ciemnego). Ma dość prymitywną i ciężką głowę, bujną czarną grzywę, czarna pręga grzbietowa zachodzi na ogon, który czasem ma jasne włosy brzegowe. Występują pręgi na kończynach oraz łopatce. Pokrój konika polskiego jest prymitywny, ma beczkowatą przyziemną sylwetkę.
Konik polski jest symbolem Roztoczańskiego Parku Narodowego.