Neobarokowa poczta na ulicy Warszawskiej

    Podobne obiekty, wydarzenia

    Kaplica trzech osób w Zagaciu

    Czas powstania: 1895 Opis cech fizycznych: Kaplica zadaszona w barwach...

    Kościół śś. Piotra i Pawła w Bolechowicach

    Czas powstania: pierwotny kościół istniał już w latach 1325-1327 Opis...

    Pałac Radziwiłłów w Balicach

    Czas powstania: obecny pałac jest wynikiem przebudowy w latach...

    Figura św. Jana Nepomucena w Aleksandrowicach

    Czas powstania: 1755 Opis cech fizycznych: Figura przydrożna św. Jana...

    Kaplica Jerozolimska w Przegini Narodowej

    Czas powstania: 1990-1991 Opis cech fizycznych: W pięknej, leśnej scenerii...

    Udostępnij

    Wzniesiony w 1898 roku budynek poczty w Jedlinie-Zdroju jest bardzo interesującym przykładem zastosowania pseudosgraffiti na Dolnym Śląsku, wykonanego z wyjątkową dbałością o formę.
    Zapewne przyczynił się do tego fakt usytuowania budynku w bezpośrednim sąsiedztwie znanego uzdrowiska i parku zdrojowego.

    fot. Poczta na ulicy Warszawskiej
    Poczta na ulicy Warszawskiej w Jedlinie-Zdroju

    Budynek poczty w Jedlinie-Zdroju wybudowany został w 1898 r., w tzw. niemieckim stylu narodowym, z użyciem architektonicznych form neorenesansowych i neobarokowych. Dekoracja fasady budynku poczty została wzbogacona o program ikonograficzny nawiązujący do jego funkcji – w dekoracji pseudo-sgraffitowej użyto motywów trąbki pocztowej oraz pęku błyskawic (nawiązującego pośrednio do telegrafu i telefonu). W okresie powojennym budynek był kilkakrotnie remontowany; podczas remontu w latach 80. XX w. usunięto zabytkowe piece kaflowe.

    Poczta w Jedlinie-Zdroju usytuowana jest w bliskim sąsiedztwie Placu Zdrojowego. Jest to niewielki budynek wzniesiony z cegły, z elementami konstrukcji szachulcowej; podpiwniczony, dwukondygnacyjny, z częściowo użytkową kondygnacją strychową. Założony został na rzucie prostokąta, z jednokondygnacyjnym aneksem mieszczącym wejście do budynku przy zachodnim narożniku budynku, w pierwszej osi 4-osiowej fasady, oraz wykuszem w bocznej elewacji wschodniej.

    Budynek nakryty jest dachem naczółkowym o pokryciu ceramicznym z umieszczoną na osi fasady facjatą w konstrukcji szachulcowej. Elewacje budynku zostały opracowane dekoracyjnie – w cegle klinkierowej: cokół, naroża budynku, obramienia odcinkowo zamkniętych otworów wejściowych oraz okiennych, poziome listwy i geometryczne pasy; pozostałe płaszczyzny elewacji tynkowane, zdobione dekoracją ornamentalną wykonaną z tynku gładkiego na tle tynku fakturowego. Tynkową, pseudosgraffitową dekorację tworzą prostokątne płyciny w dekoracyjnych ramach, zdobione motywami wolutowymi, naczółki ze stylizowanymi liśćmi akantu; motywy kielichów kwiatowych; wieńce kwiatowe i girlandy.

    W poziomie piętra fasady, w trzech środkowych osiach, znajdują się płyciny z wyobrażeniami trąbki pocztowej, uskrzydlonego wieńca i wiązki błyskawic. Zachowana jest oryginalna drewniana stolarka okienna i drzwiowa.

    fot. Pocztówka z pocztą (lata 1905-1910)
    Pocztówka z pocztą (lata 1905-1910)