Ławeczka z rzeźbą Charlotty von Seher-Thoss, założycielki Uzdrowiska, na Placu Zdrojowym, w pobliżu fontanny oraz pijalni wód mineralnych, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów miasta.
Rzeźba została wykonana przez światowej klasy artystę Roberta Sobocińskiego w technice mieszanej kamień-brąz i ma wysokość 130 cm.
Warto wiedzieć, że Jedlina-Zdrój stała się uzdrowiskiem w 1723 roku, ale pod niemiecką nazwą Bad Charlottenbrunn, od imienia Charlotty, drugiej żony Hansa Christophera barona von Seher-Thoss – właściciela Jedlinki.
Właścicielką zdroju była właśnie Charlotta Maximiliana, hrabina von Seher-Thoss, z domu von Puckler, wdowa po marszałku polnym, baronie Hansie Christophie, władająca majątkiem w Jedlince. Od jej imienia źródło, a następnie utworzona przy źródle kolonia otrzymały nazwę Charlottenbrunn. Miejscowość jako część majątku pańskiego w Jedlince dzieliła z nim kolejne zmiany właścicieli do 3 ćwierci XIX w., to jest do czasu utworzenia gminy miejskiej.
Do 1746 r., Charlotta von Seher-Thoss poczyniła szereg inwestycji w Jedlinie, zyskując sobie miano założycielki kurortu. Z jej inicjatywy przy Placu Zdrojowym (dom nr 6), wzniesiono niewielki barokowy dwór (Schlossel), pełniący funkcję pensjonatu dla rodziny właścicieli uzdrowiska (został on rozebrany po 1945 r.). W 1746 r. Charlotta von Seher-Thoss zrzekła się prawa do majątku na rzecz swojego syna, Johanna Augusta (zm. 1786 r.), który zbudował w Jedlinie dom rozrywki, tzw. Grosse Haus, pawilon do gry w bilard, traktiernię, bazar.
