Czas powstania
przypuszczalnie 1754 r.
Trzebieradz jest ukrytą w puszczy osadą sąsiadującą z osadą Popielewo. Obie znajdują się tuż przy brzegu Zalewu Szczecińskiego. Oddalone od głównej drogi wiodącej z Trzebieży do Brzózek zapewniają mieszkańcom i gościom prawdziwe zacisze. Są rajem dla osób lubiących aktywnie spędzać czas na wodzie i w lesie. Oferują także miejsce na kameralnych, piaszczystych plażach osłoniętych przed nieproszonym wzrokiem.
Atrakcję architektoniczną stanowi zabytkowy pałac myśliwski w Trzebieradzu, odrestaurowany i nazwany przez obecnych właścicieli Pałacem Manowce. Został on zbudowany na początku XX w i prezentuje efektowny styl neoklasycystyczny. Podziwiać go można jednak tylko z zewnątrz, ponieważ nie jest udostępniony do zwiedzania. Bardzo interesujący jest park pałacowy zakładany jako arboretum. Do dziś rosną w nim rzadkie i cenne rośliny. Odnaleźć tu można jodły olbrzymie, świerki sitkajskie, dęby kaukaskie i paprocie długosze królewskie oraz inne niezwykłe gatunki.
Dzieje Trzebieradza (Horst Forsterei) liczą się od powstania w tym miejscu leśniczówki. Źródła nie są zgodne co do daty – zbudowano ją w 1754 lub 1767 roku. Następnie, po 1814 roku powstała smolarnia. Kolejno uruchomiono skład i spław drewna. Na początku XX w dyrektor szpitala na szczecińskich Pomorzanach i jego naczelny lekarz Georg Wegner zbudował tu romantyczny pałacyk myśliwski w neoklasycystycznym stylu, ulubionym w tamtej epoce. Projekt stworzył prawdopodobnie Theodor Bless.
Niezniszczoną przez wojnę osadę pod koniec kwietnia 1945 roku zajęło wojsko radzieckie, które zdewastowało pałac. Miejscowość została oddana pod administrację polską i przeznaczona na placówkę WOP. Otrzymała polską nazwę. Następnie domy zajęli cywilni osadnicy.
