Czas powstania
Świątynia katolicka pochodzi z końca XVIII wieku.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Drewniana świątynia pokryta jest blachą i oszalowana deskami. Wnętrze w kolorze naturalnego drewna. Kościół posiada trzy ołtarze. W głównym ołtarzu znajduje się obraz Trójcy Świętej, u góry obraz Matki Boskiej Szkapleżnej oraz 12 figur Świętych Apostołów. W lewym ołtarzu bocznym znajduje się obraz Matki Bożej Pocieszenia, a w ołtarzu po stronie prawej obraz św. Mateusza Apostoła i u góry św. Anny.
Ołtarze i obrazy należą do zabytków. Zabytkami są też stacje (obrazy) Drogi Krzyżowej w formie medalionów, organy, obraz „Męczeństwo Św. Wawrzyńca”, a także kielich, puszki, ornaty, monstrancje, lichtarze, feletrony i dzwony.
Opis kontekstów historycznych
Nazwa Jaminy (Jamyny) wywodzi się ze grupy języków bałtyjskich, do jakich zaliczał się także jęz. pruski. Jak podają źródła historyczne, znana jest, od co najmniej 1494 roku i wywodzi się od słów joti-minti, co może oznaczać jechać i myśleć, wspominać.
Początki osady nieodzownie związane są z obszarami puszczy, która kiedyś rozciągała się na tym terenie oraz jej mieszkańcami, którymi byli bartnicy, storoże, osocznicy, smolarze.
Powstanie parafii datuje się na połowę wieku osiemnastego.
Pierwszą świątynię pod wezwaniem św. Mateusza Apostołą ufundowała księżna Teodora Sapieha w 1755 roku. W 1789 roku kościół nie wiadomo z jakich przyczyn spłonął. Jeszcze tego samego roku król Stanisław August nakazał budowę świątyni, gdyż pobudowana naprędce kaplica miała kształt szopy krytej słomą. Jednak nie doszło do budowy obszerniejszej świątyni, gdyż drewno zabrano na budowę kościoła w Suchowoli w cesarstwie rosyjskim. Dopiero w latach 40. XIX wieku stanął obecny kościół drewniany, przewieziony kosztem parafian, z pobliskiego Augustowa (wybudowany w roku 1780).
W 1852 zbudowano organy. Kościół w ciągu następnych lat zyskiwał wspanialszy wygląd i bogatsze wyposażenie.