Na poziomie -1 stacji II linii metra „Płocka” w posadzce w
przeszklonej gablocie eksponowane są repliki kości miednicy słonia leśnego z epoki lodowcowej.
Oryginalne kości (7 dużych fragmentów) znaleziono w tym miejscu w listopadzie 2018 roku podczas budowy stacji. Specjaliści z Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie – po wstępnych oględzinach znaleziska – uznali, że są to fragmenty miednicy oraz kończyn ssaka
kopalnego, który prawdopodobnie należał do rodziny słoniowatych. Odkryte szczątki leżały sześć metrów pod powierzchnią ziemi. Ich wiek wstępnie oszacowano na około 100-120 tysięcy lat.
Kości leżały w warstwie osadów, powstałych na dnie zbiornika wodnego – rynny żoliborsko-szczęśliwickiej. Zbiornik miał szerokość około 300–750 m i rozciągał się od Żoliborza, przez Wolę, aż do Okęcia. Istniał przede wszystkim w czasie cieplejszego okresu pomiędzy zlodowaceniem środkowopolskim a północnopolskim.
Archeolodzy uznali, że znalezione szczątki należały do około 20-letniej samicy słonia leśnego. Ssaki te żyły mierzyły do czterech i pół metra wzrostu i ważyły do siedmiu ton. Wiek znaleziska datuje się na około 132 – 115 tysięcy lat.
Kości słonie to najstarsze odkrycie archeologiczne na budowie II linii metra. Wielki ssak został upamiętniony także muralem na ul. Skierniewickiej.
