Czas powstania
II połowa XIV w.
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Przy cmentarzu parafialnym w Szydłowie znajdują się ruiny dawnego kościoła p. w. Ducha Świętego oraz szpitala dla ubogich i starców. Budynek był usytuowany poza murami miejskimi. Obiekt jest wyjątkowy, gdyż można o nim mówić jako o pierwowzorze szpitala – zapewniano tu opiekę ludziom ubogim i starszym.
Opis kontekstów historycznych
Kościół został zbudowany w II połowie XIV w. w stylu gotyckim. Była to budowla jednonawowa z wydłużonym, prostokątnym korpusem i prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Przed wejściem znajdował się mały przedsionek, z którego wchodziło się zarówno do kościoła, jak i do dwóch skrzydeł szpitalnych, oddzielnych dla kobiet i mężczyzn. Miały one wymiary po około 13,5 x 7,5 m. W kościele wykonane były sklepienia.
W 1368 r. król Kazimierz Wielki, przy wsparciu papieża Urbana V, ufundował klasztor Franciszkanów, który został dobudowany do świątyni. W XVI w. klasztor zamieniono na szpital. Pierwsza wzmianka o zespole budynków pochodzi z 1529 r. Początkowo był to drewniany zespół budynków. Prace archeologiczne wykazały, że w latach 1630-1635 powstał tu murowany kościół jednonawowy z zakrystią. W latach 1658-1663, kościół powiększono, dodano chór muzyczny i dobudowano dwa skrzydła szpitalne.
Szpital pełnił swoją funkcję do XVIII w. Istnieją wzmianki, że w tym czasie spłonął dach kościoła, prawdopodobnie na skutek pożaru spowodowanego uderzeniem pioruna. Kościół został zniszczony w drugiej połowie XIX w., a przytułek w czasie działań wojennych w 1944 r. W budynkach jeszcze po wojnie chronili się bezdomni.