Ceglano-kamienne fortyfikacje to dla każdego miasta średniowiecznego nie tylko najważniejszy element obronny, ale również powód do dumy i prestiżu. W XIX wieku były one powszechnie rozbierane, a budulec wykorzystany na wznoszenie nowych budynków na przedmieściach.
Fortyfikacje Białogardu zaś należą do zachowanych w wyjątkowo dużym zakresie, łącznie z tym że do naszych czasów przetrwała Brama Wysoka, a więc jedna z dwóch pierwotnie istniejących.
Obecnie mury miejskie poddawane są stopniowej rewitalizacji, a tereny wokół nich porządkowane, tworząc przestrzeń chętnie wykorzystywaną do rekreacji i odpoczynku, co zresztą jest nawiązaniem do tworzenia XIX-wiecznych plant, czyli przestrzeni publicznej wokół powoli rozbieranych średniowiecznych umocnień.
