Lata życia: 1845-1935
Telesfor Mickiewicz, potomek naszego „Wieszcza”, był weteranem powstania styczniowego. Brał udział min. w bitwie pod Kruszyną. Był znaną i cenioną postacią w przedwojennym Radomsku. Do dzisiaj żyje w pamięci mieszkańców Radomska i okolic.
Rodzina Mickiewicz: od Lewej na górze: Janina Mickiewicz(Liszewska), Jadwiga Mickiewicz(Kazimierska), Adam Mickiewicz, Leokadia Mickiewicz (Kazimierska), na dole od lewej: Emilia Mickiewicz, Wiesława Mickiewicz, Telesfor Mickiewicz. Radomsko, 1908r. Domena publiczna, Wikimedia Commons
Opis kontekstów historycznych
Urodził się 5 stycznia 1845 roku w Suwałkach, jako nieślubny syn Wincenty Mickiewicz.
W roku 1934 Telesfor udzielił wywiadu z którego dowiadujemy się, że w chwili wybuchu powstania styczniowego miał 19 lat ( z aktu urodzenia wynika, że miał wówczas skończonych lat 15). Walczył w szeregach Selewicza w Grodzisku, Orłowskiego w Łowickiem, następnie Pawełka, a po jego rozbiciu w oddziale dowodzonym przez Stanislao Bechiego. Następnie trafił do niewoli i został zesłany na Sybir. Przebywał w Pskowie, następnie pieszo lub w kibitce dotarł do Włodzimierza gdzie został skazany przez sąd wojenny na 10 lat aresztanckich robót. Zesłano go do Wiatki, potem do Omska na Syberii. Wolność odzyskał w 1871 roku i po kilku miesiącach tułaczki przybył do Warszawy. Został kierownikiem hotelu i restauracji „Europejskiej”. Następnie, do odzyskania niepodległości, pracował na kolei.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego. Otrzymał odznaczenia: Krzyż Niepodległości z Mieczami, Krzyż Walecznych oraz Krzyż Harcerski. Został również ojcem chrzestnym sztandaru „Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół””.
Telesfor Mickiewicz ze wzruszeniem wspominał spotkanie z Józefem Piłsudskim. Było to w roku 1920, gdy przechodził ulicą w Warszawie. Na widok weterańskiego munduru zatrzymał się samochód z którego wysiadł Marszałek. Uścisnął on rękę weterana i zapytał czy czegoś nie potrzebuje. Weteran odpowiedział „Proszę pana. O co miałem prosić, kiedy wszystko, co tylko Ojczyzna moja mogła mi dać – otrzymałem, a tym, którzy Ojczyzny losami kierują, mogę być tylko wdzięczny. Jestem dumny z tego, że Naród Polski w godne ręce losy Niepodległej złożył… wiem i czuję to, że chwila mego rozstania się z życiem nie jest już daleka… ale… nie lękam się jej… świadomy, że Polska jest i pozostanie na Wieki… Wolna, Wielka i Mocarna”. („Moja rozmowa z potomkiem Telesforem Mickiewiczem – weteranem powstania 1863 r.”; w:1863. 1904 – 1907. Poległym – cześć! 1914 – 1918, 1918 – 1920. Jednodniówka Stow.[arzyszenia b. Więźniów Politycznych d.[awniej] Fr.[akcja] Rew.[olucyjna], Radomsko 1934)
Telesfor Mickiewicz zmarł 26 grudnia 1935 roku w Radomsku, przeżywszy 90 lat. Pochowany został z honorami na radomszczańskim cmentarzu starym. Jego pogrzeb był manifestem niepodległościowym, na który licznie przybyli wysoko postawieni przedstawiciele władzy i wojska.
