Czas życia
Ignacy Prądzyński żył w latach 1792-1850.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Ignacy Prądzyński herbu Grzymała był synem Stanisława Prądzyńskiego i Marianny z Bronikowskich. Urodził się w Sannikach nieopodal Poznania w roku 1792.
Ignacy Prądzyński wszedł do historii przede wszystkim jako wybitny strateg, autor wielu prac z zakresu wojskowości, jeden z przywódców powstania listopadowego i budowniczy Kanału Augustowskiego, czyli mierzącej 101 kilometrów długości drogi wodnej, która jest siecią sztucznych kanałów łączących uregulowane koryta rzeczne Netty, Czarnej Hańczy i jezior augustowskich.
Szczególnie istotnym osiągnięciem było opracowanie receptury „cementu augustowskiego” – rodzaju wapna hydraulicznego wiążącego pod wodą, trwalszego niż zamienniki użyte do napraw w XX wieku.
W budowie uczestniczyło jednocześnie parę tysięcy robotników: żołnierzy, okolicznych i unikających poboru chłopów, Rosjan starowierców oraz biedoty żydowskiej. Większość surowców pozyskiwano na miejscu.
Ignacy Prądzyński był patronem kilku jednostek Wojska Polskiego. W Augustowie jego imieniem nazwano jedną z ulic, a także szkołę średnią i osiedle mieszkaniowe.
Opis kontekstów historycznych
Ignacy Prądzyński był projektantem i pierwszym kierownikiem budowy Kanału Augustowskiego, którą kierował do listopada 1825 roku. Prądzyński był uczestnikiem kampanii napoleońskiej, bitwy narodów pod Lipskiem, obrony Paryża w 1814 roku. W armii Królestwa Polskiego dał się poznać jako zdolny inżynier, związany z konspiracją niepodległościową – Związkiem Kosynierów, potem z Towarzystwem Patriotycznym i Wolnomularstwem Narodowym, za co w latach 1826-1829 był więziony.
Choć Prądzyński w latach późniejszych nie kierował pracami, budowę Kanału Augustowskiego, której koszt wyniósł 14 milionów ówczesnych złotych, ukończono w 1838 roku.
W 1839 roku rozpoczęto żeglugę na całej jego długości, wynoszącej od połączenia z Biebrzą do śluzy Niemnowo 101,20 km (po II wojnie światowej 82 km znalazły się w Polsce, pozostałe na Białorusi). Tę drogę wodną, łączącą dorzecze Wisły z Niemnem, tworzy 44,85 km sztucznych przekopów, 35,05 km skanalizowanych rzek, 21 km jezior. Na kanale wybudowano 18 murowanych śluz (dziś 14 znajduje się w granicach Polski, 3 na Białorusi, 1 w pasie granicznym), 29 jazów, 10 mostów zwodzonych, a przy kanale 24 drewniane lub murowane budynki dla obsługi śluz, jazów i mostów.
Ignacy Prądzyński zmarł na wyspie Helgoland na Morzu Północnym w roku 1850.