Czas powstania
Nie wiadomo dokładnie, kiedy owa tradycja się zaczęła. Wiadomo natomiast, że zwyczaj modlenia się pod kapliczkami i krzyżami istniał we wschodniej Polsce już w V wieku.
Opis Cudu Regionu
„Majówki” pod kapliczkami i przydrożnymi krzyżami są nie tylko obrządkiem religijnym ale również tradycją wpisaną głęboko w lokalną kulturę. Nabożeństwa majowe odprawiane były już w dawnych czasach. Tradycja odprawiania ich pod kapliczkami miała miejsce szczególnie we wsiach, gdzie nie było kościoła ale także w miejscowościach, gdzie kościół się znajdował ale było do niego daleko. Na takich nabożeństwach majowych gromadzono się pod figurami Matki Bożej lub krzyżami i odśpiewywano pieśni ku czci Najświętszej Maryi i odmawiano Litanię Loretańską. Nabożeństwa odprawiały się najczęściej wieczorem, po godzinie 18. Wtedy to ludzie zaczynali schodzić z pola po dniu pracy. W „majówkach” brały udział najczęściej kobiety i dzieci. Nieczęsto można było zobaczyć na takim nabożeństwie mężczyznę. Modlitwie przewodziła najczęściej jedna kobieta, która rozpoczynała śpiew i prowadziła modlitwę.
Figury i krzyże były na taką modlitwę specjalnie ozdabiane, czasami również malowane. Przy kapliczkach i krzyżach, gdzie odprawiane były majówki można spotkać ławeczki. Stawiano je specjalnie w celu odprawiania nabożeństwa.
Obecnie tradycja ta trwa nadal. W miesiącu maju kobiety, najczęściej starsze, gromadzą się pod kapliczkami i krzyżami i wznoszą modły do Maryi. W nabożeństwach nie uczestniczy już tak dużo osób jak kiedyś. Czasami jest to nawet dwie lub trzy osoby. Nie przeszkadza to jednak w kontynuowaniu tej zanikającej już tradycji – nawet jeśli na taką „majówkę” przyjdą jedynie dwie osoby, to i tak jest ona odprawiana.
