Czas życia
Teofil Noniewicz żył w latach 1851-1928.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Związany z Suwałkami lekarz, działacz społeczny i wielki patriota Teofil Noniewicz urodził się w 1851 roku w Antonoszu na Wileńszczyźnie. Był synem Ignacego i Marianny z Pawłowiczów. Do Suwałk Noniewiczowie sprowadzili się po śmierci ojca Teofila, w końcu lat 50-tych XIX wieku.
Teofil Noniewicz był jednym z założycieli Suwalskiego Lekarskiego Towarzystwa Naukowego, Straży Ogniowej Ochotniczej, Towarzystwa Oszczędnościowo-Pożyczkowego, Polskiej Czytelni Naukowej. Udzielał się w amatorskim ruchu teatralnym. W 1918 roku zarządzał społecznie szpitalem, jednocześnie zasiadając w jego Radzie Opiekuńczej. W latach 1918-19 wszedł w skład Tymczasowej Rady Obywatelskiej Okręgu Suwalskiego i został wybrany przewodniczącym Rady Miejskiej.
Bez wynagrodzenia pracował w suwalskim więzieniu. Dzięki ofiarnej, społecznej pracy zyskał wielki autorytet i szacunek. Wyrazem tego były uroczystości zorganizowane przez miasto w grudniu 1924 roku na jubileusz 50-lecia jego pracy lekarskiej. Wówczas jego imieniem nazwano jedną z głównych ulic miasta. Odznaczony został Orderem Odrodzenia Polski.
Teofil Noniewicz zmarł w Suwałkach 29 września 1928 roku. Pochowany jest na cmentarzu przy ulicy Bakałarzewskiej.
Opis kontekstów historycznych
Teofil Noniewicz ukończył suwalskie gimnazjum. W tym czasie w Suwałkach odbywały się publiczne manifestacje patriotyczne. Jak napisał Andrzej Matusiewicz w „Biografiach suwalskich” znaczącą rolę w nich odgrywał jego starszy brat Kalikst, który zmarł w nieznanych okolicznościach w 1863 roku.
Po zdaniu matury w 1868 roku Teofil poszedł w ślady swoich starszych braci i zapisał się na wydział medyczny warszawskiej Szkoły Głównej, a po jej likwidacji kontynuował studia na Uniwersytecie Warszawskim. Po powrocie do Suwałk prowadził prywatną praktykę lekarską. W 1877 roku, jako lekarz wojskowy, uczestniczył w wojnie rosyjsko-tureckiej. Później pracował w szpitalu miejskim, w 1892 roku awansując na stanowisko pierwszego lekarza.
Pracując w szpitalu opiekował się studentami, którzy odbywali praktyki lekarskie. Hasłem dr. Teofila Noniewicza była maksyma: „O honor lekarza muszą dbać wszyscy lekarze, od wzajemnego szacunku zależy szacunek społeczeństwa do nas”. Do chorych miał podejście przyjacielskie i serdeczne. W czasie wizyt w domu chorego interesował się całą jego rodziną i sytuacją materialną. Przede wszystkim chciał pomóc choremu, a nie myślał o zysku materialnym. Od ludzi biednych nie pobierał zapłaty za wizytę i często dawał im pieniądze na leki.
Był współtwórcą klubu pod nazwą „Resursa Obywatelska” w budynku resursy. W klubie tym zorganizował pierwszą bibliotekę publiczną na Suwalszczyźnie. Noniewicz wieczorami przychodził do klubu, jadł kolację i grał w winta lub preferansa. Był osobą towarzyską i aktywną oraz miał duże zdolności aktorskie. Był również współtwórcą Teatru Amatorskiego w Suwałkach. Ówczesne zabawy publiczne i bale zawsze łączono z występami artystycznymi. Żadne wydarzenie nie obyło się bez udziału doktora.