Czas życia
Aleksander Karaś żył w latach 1888-1970.
Opis cech Gminnego Cudu Regionu
Znachor i zielarz Aleksander Karaś urodził się w roku 1888 w Małych Raczkach w dawnej gminie Koniecbór, a obecnie Raczki, w powiecie suwalskim. Był synem gospodarzy- Ludwika i Katarzyny z Kłoczków.
Aleksander Karaś po śmierci pierwszej żony Apolonii z Bubrowskich (tragicznie zmarłej w lipcu 1915 roku), niedługo po powrocie z wojny wziął ślub z Józefą Pietrulińską z Jabłońskich. Słynny na całą Polskę zielarz zmarł w Małych Raczkach w roku 1970. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Raczkach.
Aleksander Karaś to postać nietuzinkowa, mająca wszelkie predyspozycje i cechy osoby wybitnej. Jego szczera i często bezinteresowna chęć pomagania ludziom rozniosła się sławą, szczególnie w trudnych czasach Polski Ludowej.
Znachor Aleksander Karaś, mimo wieloletnich problemów z prawem, zyskał miano „doktora”, a leczyli się u niego nie tylko chłopi z regionu, ale również dygnitarze z całej Polski.
Opis kontekstów historycznych
Urodzony w rodzinie chłopskiej Karaś tuż przed wybuchem I wojny światowej powołany został, jak wielu młodych mężczyzn z okolicy, do armii carskiej. Niedługo po rozpoczęciu działań wojennych, po wkroczeniu na teren Prus Wschodnich, Aleksander Karaś został ciężko ranny w kręgosłup. W późniejszym okresie wojny, prawdopodobnie w wyniku ewakuacji Karaś trafił do Moskwy, gdzie pełnił rolę sanitariusza. Tam też zdobył ogromną wiedzę na temat anatomii człowieka i leczenia ciężkich urazów żołnierzy. Połączenie zdobytej wiedzy medycznej wraz ze znajomością tajników ziołolecznictwa pozwoliło Karasiowi, na wykorzystanie zdobytych umiejętności w leczeniu mieszkańców okolicznych wsi, a później przyjezdnych nawet z odległych zakątków województwa i kraju.
W roku 2021 o wybitnym znachorze powstał krótkometrażowy film dokumentalny pt. „Primum non nocere. Opowieść o zielarzu znad Rospudy”. Zielarza upamiętniono również założeniem Izby Pamięci imienia Aleksandra Karasia w Małych Raczkach.
