Pochodzi z XIV w., odbudowany po zniszczeniach husyckich w latach 1491 -1492 i częściowo zrekonstruowany w I połowie XIX w. W różnostylowym wyposażeniu wnętrza wyróżnia się szereg epitafiów, w tym interesujące Zygmunta Kurzbacha z 1513 r., który jako dworzanin Władysława Jagiellończyka, otrzymał te okolice pod koniec XV w.
Kościół parafialny Św. Jakuba, wzmiankowany w 1335 r., wzniesiony został w końcu XV w. (1491-1492) jako budowla ceglana. Jednonawowy, z dwuprzęsłowym prezbiterium nakrytym sklepieniem krzyżowo-żebrowym, posiada w fasadzie zachodniej kwadratową wieżę. Do południowej ściany prezbiterium przylega kaplica grobowa hrabiego Hatzfelda, pochodząca z 2. poł. XVII w., nakryta dwuprzęsłowym sklepieniem kolebkowym, ozdobionym bogatą sztukaterią. We wnętrzu zachował się rzeźbiony ołtarz drewniany oraz szereg nagrobków, z których najstarszym jest bogato polichromowany całopostaciowy nagrobek Zygmunta Korczacha (zm. 1513). W kaplicy znajduje się nagrobek Melchiora Hatzfelda (zm. 1658) w formie kamiennej tumby z leżącą postacią zmarłego w stroju rycerskim o ścianach bocznych ozdobionych płaskorzeźbionymi scenkami batalistycznymi.
Źródło: dolny-slask.org.pl/
