Czas powstania
Kościół parafialny został wybudowany w roku 1936.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Mieszcząca się w centrum Bakałarzewa świątynia nie jest wiekowym obiektem, gdyż została wybudowana w 1936 roku.
Świątynia wybudowana w stylu neoklasycznym. Posiada jeden z najstarszych renesansowych ołtarzy na Podlasiu, pochodzący z 1620 r. Z tego okresu pochodzi również zabytkowa ambona. W prezbiterium przy ścianach bocznych znajdują się stalle. W ołtarzu głównym zawieszony jest obraz MB Częstochowskiej, pod nim obraz Wniebowzięcia NMP. Z lewej strony nawy bocznej obok prezbiterium znajduje się kaplica św. Teresy od Dzieciątka Jezus. W ołtarzu nawy prawej umieszczono podobiznę Najświętszej Maryi Panny i św. Dominika.
Kościół wpisany jest do rejestru zabytków.
Opis kontekstów historycznych
Dzieje parafii Bakałarzewo sięgają pierwszej połowy XVI wieku. W 1520 r. pod nazwą Dowspudzka powstaje dojazdowa obsługa duszpasterska. Pierwsze księgi metryczne datowane są na 1561 r.
W 1607 r. sprowadzono na stałe ks. Grzegorza Mieńkowskiego. Zostaje pierwszym proboszczem. Dwa lata później parafia zostaje uposażona w „7 włók” ziemi w mieście Dowspuda. W latach 1669-1674 ks. Hieronim Brentallt dla uczczenia dziedzica, który zamieszkał w Dowspudzie, Mikołaja Mikołajowicza Bakalarowicza nazwał miejscowość Bakałarzewo.
W 1771 r. ks. Stefan Kozbielewicz, z pomocą właściciela dóbr garbarskich, Stanisława Chlewińskiego, zbudował nowy kościół drewniany. Dotychczasowy miał tytuł Zwiastowania NMP, nowy otrzymał tytuł św. Jakuba Apostoła.
W latach 1827-1844 proboszczem był ks. Mikołaj Gajewski. Ks. Stanisław Szczęsnowicz, proboszcz parafii w latach 1903-1914, przygotował materiały do budowy nowego kościoła. Pracę przerwało aresztowanie go przez Niemców.
W 1930 r. ks. Julian Łosiewski, proboszcz parafii w latach 1926-1935, rozpoczął budowę obecnego kościoła. Zakończył ją ks. Romuald Jałbrzykowski, zamordowany przez hitlerowców, bratanek arcybiskupa wileńskiego. Konsekracja nowego kościoła nastąpiła 6 czerwca 1937 r.
Po wojnie, doszczętnie zrujnowany kościół (zostały tylko boczne ściany), został odbudowany, gdy proboszczem był ks. Lucjan Stec (1944-1947). Za czasów, gdy proboszczem był ks. Zygmunt Sędziak (1981-1992) odbudowano wieże kościelne.
