Nie wszyscy wiedzą, że historia Powsina jest silnie związana z pałacem w Wilanowie, a kościół powstał dzięki właścicielkom dóbr wilanowskich. Obecnie to Sanktuarium Matki Bożej Tęskniącej.
Historia kościoła sięga XIV w., gdy Elżbieta Ciołkowa, wdowa po kasztelanie czerskim ufundowała drewnianą świątynię pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła i św. Elżbiety dla wspomożenia duszy męża. W 1410 r. biskup poznański odłączył od parafii wilanowskiej wsie Powsino, Jeziorna i Lisy tworząc parafię w Powsinie. Pierwsze dwa kościoły były drewniane, dopiero w 1725 r. Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska, ówczesna właścicielka dóbr wilanowskich, a więc także Powsina, ufundowała murowaną świątynię. Budowla projektu Józefa Fontany była jednonawowa i mniejsza niż współczesny kościół. Rozbudowano go w 1889 r. dzięki składkom parafian i funduszom Aleksandry Potockiej, dodano nawy boczne i kruchtę oraz dwie wieże. Dzisiejszy wygląd kościół zawdzięcz przebudowie z 1921 r. według planów Józefa Dziekońskiego, gdy został wydłużony, pozbawiony wież, za to wzniesiono obok niego dzwonnicę.
Kościół to jednocześnie Sanktuarium Matki Bożej Tęskniącej. W ołtarzu głównym znajduje się słynący łaskami i otaczany czcią wiernych obraz Matki Bożej Tęskniącej, zwanej Powsińską. Dokumenty wymieniają umieszczane wokół niego wota dziękczynne już w 1675 r. Madonnę zdobi złota, papieska korona, którą 28 czerwca 1998 r. uroczyście nałożył prymas Józef Glemp, gdy obchodzono sześćsetlecie istnienia kościoła.
Adres: ul. Przyczółkowa 29.
