XIX w.
Pośród starodrzewu stoi murowana kaplica św. Stanisława z 1852 roku fundacji Piotra i Tekli Kostórkiewiczów. W krypcie kaplicy pochowani są kolejni członkowie tej zacnej i zasłużonej radomyskiej rodziny. Pochowany jest tu także wieloletni proboszcz Radomyśla ks. Antoni Żmudziński, żyjący w latach 1778-1862. Wokół kaplicy stoją stare pomniki nagrobne, a w alei okazałe grobowce, niektóre z bogactwem formy i szlachetną dekoracją.
Prawdopodobnie na tym cmentarzu spoczywają szczątki ojca fundatora kościoła Piotra Wodzickiego, którego syn Eliasz zachowując wolę ojca pochował „wśród swoich”. Z czasem przy przebudowie kościoła lub później odkopane miedziane trumny przeniesiono na cmentarz. Na tym cmentarzu znajdują się grobowce sióstr służebniczek, burmistrzów miasta Wawrzyńca Jarosza, Ignacego Odrowąż-Wysockiego, Antoniego Jarosza, Piotra Kality, Stanisława Dąbrowskiego i Józefa Trybulca dr praw, adwokata i burmistrza Bochni.
Są tu także grobowce wielu zasłużonych dla miasta rodzin, kupców i mieszczan np. Brąglowie, Ganczarscy, Rusinowscy, Gardulscy, Dąbrowscy, Sypkowie, Jaroszowie i Wolińscy. Tutaj jest pochowany dr Ferdynand Rusinowski, zasłużony lekarz dla miasta Tarnobrzega, posiadający ulicę jego imienia. Są pochowani zasłużeni darczyńcy, Julia i Leon Staniszewscy fundatorowie kapliczki przy ul. Firleja i dworku na Ochronkę. W czasie wojny cmentarz ten został bardzo zniszczony przez Niemców i ostrzelany z czołgów sowieckich.
Nieco dalej za nową kaplicą znajduje się drugi cmentarz parafialny połączony z kwaterą wojskową z I połowy XIX w., który widnieje już na mapach z roku 1849. Najstarszym znalezionym grobem na tym cmentarzu jest grób Elżbiety z Borętów Bajorkowej z datą śmierci 26 lipca 1855 r.
Na cmentarz prowadzą dwie bramy od ul. Wałowej, jedna furta i brama od strony kaplicy i furta z zachodniego parkingu. Na tym cmentarzu pochowanych jest wielu księży proboszczów i dziekanów dekanatu radomyskiego, m.in. ks. Jan Curyłło kpt. AK ps. „Bolesław”, ks. dziekan Władysław Jędrzejewski, ks. kanonik Franciszek Kwieciński, ks. prałat Franciszek Łukasiński, ks. kanonik Antoni Pasiut, ks. prob. Ernest Wodziński, patriota, prześladowany przez władze za odprawianie mszy św. za poległych powstańców i wielu innych. Jest grobowiec zasłużonej rodziny Gruszczyńskich, z której jeden Stanisław był powstańcem z roku 1863 i oficerem W.P., a drugi Eugeniusz żołnierz AK i więzień obozów koncentracyjnych. Jest grób Mariana Ziętkiewicza, I-go komendanta ZWZ-AK i więźnia obozów koncentracyjnych, współtwórcy wielu filmów polskich. Są groby artystów, rzeźbiarzy i malarzy, jednym z nich jest Tomasz Sławiński, który pozostawił po sobie wiele ołtarzy w kościołach i kaplicach np. przy Rolnej potocznie „Na Wólce” oraz św. Jana Nepomucena przy ul. Firleja. Nieco dalej leży jego syn Piotr Sławiński malarz samouk, którego obraz można oglądać w kościele w Radomyślu w ołtarzu głównym „Rodzina Święta” i w Rudzie „Matka Boska Szkaplerzna” oraz w wielu miastach świata. Drugim utalentowanym rzeźbiarzem był Jan Baran, on wykonał boczny ołtarz św. Tadeusza Judy, naprawiał po zniszczeniach wojennych ołtarz główny oraz wykonał wiele prac w naszym w kościele Przemienienia Pańskiego w Radomyślu Wielkim.
Warto jeszcze wymienić stare, piękne pomniki i figury nagrobne np. Bronisławy Srokowej, Jana Kopeckiego, Wandy Olechowskiej, Franciszki Jarosz, rodziny Kostórkiewiczów i wiele innych, które wymagają naprawy i odnowienia.
Województwo: podkarpackie
Gmina: Radomyśl Wielki
