1561 rok, 1781 rok.
Obecny kościół p.w. św. Mikołaja Biskupa został zbudowany z drzewa modrzewiowego w 1781r. z fundacji Michała Ossolińskiego. Jest to kościół późnobarokowy, drewniany, konstrukcji zrębowej, szalowany, kryty blachą, trzynawowy z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym od północy (od końca XIX w.) znajduje się przybudówka zakrystyjna. Przy korpusie nawowym od południa i zachodu znajdują się dwie niewielkie kruchty Wnętrze korpusu nawowego podzielone jest słupami o charakterze kolumn z rzeźbionymi barokowymi kapitelami. Dachy siodłowe. Nad nawą znajduje się barokowa wieżyczka na sygnaturkę z latarnią.
Cały kościół, jego wnętrze w latach 90-tych ubiegłego wieku zostało odnowione. Odnowiono polichromię ścian, wszystkie ołtarze oraz położono nową marmurową posadzkę. Pomalowano również elewację kościoła i odnowiono ogrodzenie. Większość prac konserwatorskich w tutejszym kościele wykonywała pracownia Andrzeja Kazberuka.
W prezbiterium jest strop płaski, ze skośnymi płaszczyznami po bokach. W nawie głównej pozorne sklepienie zwierciadlane. Na sklepieniu znajdują się malowidła przedstawiające scenę Narodzenia Pana Jezusa, a nad prezbiterium scena Zmartwychwstania. Prezbiterium od nawy głównej oddziela tęcza, w której znajduje się krucyfiks barokowy z 2 poł. XVIIw.
Polichromia wnętrza – figuralna i ornamentalna w tradycji późnobarokowej, którą w 1873r namalował Wiktor Puszczyński. Odnowiona w 1951 przez Puchałę. W nawach bocznych polichromia częściowo rekonstruowana w latach 1952-53 przez Ludwika Czajkowskiego i Alfreda Żmudę.
Kościół p.w. św. Mikołaja Biskupa ufundował Hetman Wielki Koronny Mikołaj Mielecki w roku 1561, jego konsekracji dokonał w 1595 bp krakowski kard. Jerzy Radziwiłł. Parafia została tu erygowana 9 maja 1583 r. przez oficjała krakowskiego Stanisława Manieckiego. Pierwszym proboszczem był Łukasz z Rogoźna. Rektorem kościoła był wtedy ks. Adam Gulczewius z Mielżyna, diecezja gnieźnieńska.
Pierwszy kościół był drewniany, bogato uposażony. Według wizytacji z 1721r. w kościele było pięć ołtarzy. Na ołtarzu większym znajdowała się figura św. Mikołaja-biskupa, rzeźbiona w drewnie, malowana. Pozostałe ołtarze to: św. Anny, św. Małgorzaty, św. Krzyża i św. Antoniego. W kościele były dwa konfesjonały na murowanej podstawie, częściowo złocone. Podłoga była wykonana częściowo z desek, częściowo z kamieni. Na chórze znajdowały się organy z ośmioma głosami. W chórze znajdowała się murowana kaplica, w której był obraz i ołtarz Matki Bożej Różańcowej. Dach kościoła wykonany był z drewnianych gontów, a na nim wieżyczka z sygnaturką.
Pod koniec II wojny światowej tutejszy kościół został przez wojska sowieckie zamieniony (przez pół roku) na wojskową kuźnię, ale mimo, że był drewniany – nie spłonął. Trud odbudowy po wojnie podjął proboszcz ks. Kazimierz Dziurzycki, a następnie od roku 1947 do 1980 ks. Bronisław Pałys. Kolejne lata to czas stopniowych remontów.
Województwo: podkarpackie
Gmina: Radomyśl Wielki
