1873 rok.
Niewielkich rozmiarów kościół został wzniesiony w 1873 roku. Jest to budowla bezstylowa z elementami neogotyku, murowana, wybudowana z cegły i kamienia. Świątynia posiada jedną nawę oraz niewyodrębnione prezbiterium, zamknięte trójbocznie. Budowla nakryta jest dachem dwuspadowym, na dachu jest umieszczona neogotycka wieżyczka na sygnaturkę. Ściany zewnętrzne kościoła są opięte przyporami, między którymi znajdują się ostrołukowe okna. Fasada frontowa jest zwieńczona uskokowym szczytem z lancetowatym ostrołukowym oknem w środkowej części ujętym w tożsame ostrołukowe blendy. Wewnątrz w prezbiterium znajduje się neogotycki ołtarz wykonany przez mistrza stolarskiego Jana Barana z obrazem Najświętszej Marii Panny Królowej Nieba i Ziemi. Obraz jest odsuwany w dół, za nim prawdopodobnie znajduje się stary obraz Przemienienia Pańskiego, malowany na desce przez Piotra Sławińskiego. Po bokach figurki św. Antoniego z dzieciątkiem Jezus i św. Teresy, na frontowej ścianie nawy znajdują się obrazy Matki Bożej Częstochowskiej i Miłosierdzia Bożego. Stacje przedstawiają małe krzyże z numerem stacji. Stary obraz głowa Jezusa w cierniowej koronie umieszczony jest w zakrystii. W środku nawy z sufitu zwisają dwa żyrandole, jeden z nich kryształowy. W tylnej części nawy znajdują się schody wejściowe na chór ze starą zabytkową fisharmonią.
Kościółek filialny (pomocniczy) Przemienienia Pańskiego i NMP w Radomyślu Wielkim (pierwotnie zwany na Wólce Plebańskiej) stanął w miejscu drewnianego kościółka, wybudowanego w roku 1783. Obecny kościółek został zbudowany w latach 1870-1873 staraniem bogatego ziemianina Piotra Kostórkiewicza, a także obywateli miasta Ignacego Kality, Teodora Wacławskiego, Dybowskiego, Klosa, Józefa Trybulca, Julii Wolińskiej, Franciszka Szlajbera i mieszkańców tych terenów, jako wotum dziękczynne za ustanie groźnej epidemii cholery, która dziesiątkowała miejscową ludność. Zniszczony w czasie działań wojennych w 1944 roku, następnie odbudowany został staraniem ks. Jana Curyłły w 1955 i kolejno remontowany w latach 1989-1993 staraniem ks. Kazimierza Zająca. Kościółek jest malowniczo usytuowany na wzgórzu w otoczeniu starych sosen w pobliżu nieistniejącego już folwarku plebańskiego, oddzielonego od kościoła potokiem Babka, na którym kiedyś stał młyn. Obecnie używany jest okazjonalnie, Msza św. odprawiana jest raz w roku w święto Wniebowzięcia NMP na odpust w sierpniu. Mieszkańcy jednak sami się gromadzą w maju i październiku, odprawiając majówkę i różaniec do Matki Bożej.
Województwo: podkarpackie
Gmina: Radomyśl Wielki
