1960 rok
Rezerwat przyrody Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim to rezerwat leśny, znajdujący się na terenie powiatu mieleckiego, w gminie Mielec, jak również w granicach Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Obszar chroniony obejmuje 20,08 ha drzewostanu, stanowiącego część Puszczy Sandomierskiej. Drzewostan rezerwatu tworzy mozaikę i formy przejściowe dwóch zespołów, a jednocześnie chronionych siedlisk przyrodniczych: żyznej buczyny karpackiej i grądu subkontynentalnego. Spis flory obszaru chronionego obejmuje ponad 60 gatunków roślin naczyniowych, w tym gatunki chronione:kłokoczka południowa, buławnik mieczolistny,podkolan zielonawy i czosnek niedźwiedzi. Teren rezerwatu został udostępniony do zwiedzania poprzez wyznaczenie szlaku pieszego–ścieżki dydaktycznej „Poznaj Las. W sąsiedztwie obszaru chronionego przebiega szlak zielony im. gen. Władysława Sikorskiego.
Rezerwat Buczyna w Cyrance powstał z inicjatywy W. Szafera w 1960 roku. Nazwa pochodzi od występującej tu kiedyś bardzo pospolicie kaczki cyranki. Ciekawostką jest fakt, że na ścieżce o nieznacznej długości 800 metrów spotkać można tak duże skupisko starodrzewia buka. Zachowany obszar drzewostanu bukowego posiada charakter reliktowy. Najstarsze zachowane drzewa maja ponad 120 lat i ich monumentalny wygląd sprawie wielkie wrażanie na odwiedzających to miejsce. Największe okazy buka mają do 39 m wysokości i 75 cm pierśnicy.
Wiosną bardzo atrakcyjne jest runo leśne z kwitnącymi łanami zawilca gajowego, kokoryczy, czosnku niedźwiedziego i pierwiosnków. Rosną tu: wiąz górski, wawrzynek wilczełyko, kruszyna pospolita, kalina koralowa, kopytnik pospolity i złoć żółta. Spotyka się także nielicznie ciepłolubną kłokoczkę południową i kilka gatunków storczyków (m.in. buławniki mieczolistny i czerwony oraz podkolan zielonawy). Ciekawostką jest występowanie kostrzewy górskiej – gatunku wschodniokarpackiego. Z fauny występują głównie płazy (ropucha szara i żaba trawna), a z gadów – padalec. Natomiast z ptaków dostrzec można: sójkę, szpaka, gila, grubodzioba, ziębę, świstunkę leśną, sikorkę bogatkę, kowalika, paszkota, kosa, muchówkę żałobną i małą, liczne dzięcioły (zielonego, dużego, średniego i czarnego), puszczyka i grzywacza. Spośród ssaków występują nietoperze: nocek duży, mroczek późny i borowiec wielki; z owadożernych: jeż wschodni, ryjówka aksamitna i malutka, zębiełek białawy; z gryzoni: wiewiórka, nornica ruda, darniówka zwyczajna, mysz leśna i zaroślowa oraz popielica. Zwierzęta drapieżne to: lis, borsuk, tumak, gronostaj i łasica, a parzystokopytne: dzik, sarna i jeleń europejski. Na północno-wschodnim krańcu rezerwatu znajduje się punkt widokowy. Poznawanie tego terenu ułatwia ścieżka przyrodnicza.
Województwo: podkarpackie
Gmina: Mielec
