
Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Budynek stacji kolejowej w Białuniu datowany jest na koniec XIX w. Jego budowa związana była z powstaniem w tym czasie linii kolejowej łączącej Dąbie z Świnoujściem (nr 401). W 1982 r. Białuń uzyskał połączenie kolejowe z Goleniowem i Kamieniem Pomorskim.

Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Budynek stacji kolejowej to ceglany budynek o dwuspadowym dachu. Jest typową budowlą charakterystyczną dla architektury budynków kolejowych, które budowano w Prusach wschodnich w końcu XIX w. Linia kolejowa nr 401 łączy Dąbie (dzielnicę Szczecina) ze Świnoujściem. Jej długość – 100 km. Rozstaw szyn 1435 mm. Linia jest zelektryfikowana. W latach 1979 – 1980 linia przeszła modernizację w tym zakresie, dla której założono sieć trakcyjną 3000 V.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
W latach 1827-1828 wieś Gollnowshagen (Białuń) powstała na planie rzędówki z elementami ulicówki. Była to typowo rolnicza wieś. W 1872 roku wieś zamieszkiwało ok. 440 osób. W 1871 roku We wsi znajdowały się również różne zakłady rzemieślnicze. Jednak to powstanie linii kolejowej wraz z stacją w końcówce XIX w. przyniosło dla mieszkańców ówczesnego Białunia największe możliwości. W końcu XIX wieku wieś znalazła się na trasie odcinka linii kolejowej z Goleniowa do Wolina budowanej przez Preußische Ostbahn W 1892 roku zakończono budowę wspomnianego odcinka linii kolejowej i wieś uzyskała połączenie kolejowe z Goleniowem i Kamieniem Pomorskim. Dzięki budowie linii kolejowej wieś wzbogaciła się również o budynek stacji kolejowej. W latach 1979-1980 linia kolejowa przechodząca przez Białuń przeszła elektryfikacje.

Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Obecnie linia kolejowa w Białuniu jest linią aktywną przez którą przejeżdżają głównie pociągi pasażerskie. Budynek stacji kolejowej jest nieczynny. W budynku stacji zlikwidowano kasę biletową. Budynek można oglądać jedynie z zewnątrz.
