Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
1938
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Cechą charakterystyczną tego obiektu są trzy wyjścia ewakuacyjne. Architektonicznie jest to budynek o charakterystycznym wydłużonym skrzydle tylnej ściany. Schron posiada dwie kondygnacje: u góry – pomieszczenia pracy sztabu, na dole pełniła funkcję magazynowo – mieszkalną. Podłogi w niektórych pokojach wykonano z terakoty, co nie występuje w żadnym innym budynku tego charakteru. Powierzchnia zabudowy to ok. 142m².
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Obiekt dowodzenia linii umocnień, udostępniony po rozległym remoncie w latach 2008-2012. Bunkier wybudowano w roku 1938 w celu wzmocnienia linii umocnień Obszaru Warownego Śląsk poprzez osadzenie jednostki piechoty zwanej kompanią specjalną ciężkich karabinów maszynowych i artylerii fortecznej. Budynek był w pełni samowystarczalny energetycznie dzięki wyposażeniu elektrowni i maszynowni w zbiorniki paliwa i wody. Bunkier dysponował również systemem filtracyjnym w celu zapewnienia gazoszczelności.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Obiekt jest dostępny dla zwiedzających indywidualnie po uprzednim uzgodnieniu lub w przypadku akcji zorganizowanych przez Stowarzyszenie Na Rzecz Zabytków Fortyfikacji „Pro Fortalicium”.
