Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
koniec XVI w.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Zbudowany jest z drewna modrzewiowego i posiada konstrukcję zrębową. Na jego plan składa się nawa o zbliżonym kształcie do kwadratu, dobudowana kruchta, węższe prezbiterium, trójbocznie zamknięte, z zakrystią oraz dostawiona od zachodu wieża, której konstrukcja w przyziemiu jest słupowa, a wyżej zrębowa. Nawa i prezbiterium przykryte są wysokimi dachami dwuspadowymi, pokrytymi gontem, którymi pokryte są także soboty okalające kościół oraz ściany ponad nimi. Wieżyczka na sygnaturkę z cebulastym hełmem wieńczy nawę, a wieża z izbicą zakończona jest hełmem ostrosłupowym. Portale kościoła wyróżniają się dekoracyjnymi formami, nawiązującymi do gotyku.
Wnętrze kościoła zdobi głównie barokowe wyposażenie. W ołtarzu głównym znajduje się wielokrotnie przemalowywany obraz z XVII wieku, przedstawiający św. Wawrzyńca. Ołtarze boczne, poświęcone Matce Bożej Różańcowej oraz św. Barbarze (w dolnej części którego umieszczono scenę męczeństwa św. Wawrzyńca), mają cechy późnobarokowe, a obrazy w nich pochodzą z lat 70. XIX wieku. Ciekawe obiekty we wnętrzu stanowią także chrzcielnica, ambona oraz kilka obrazów olejnych, w tym najstarsze z XVII wieku, przedstawiające Madonnę z Dzieciątkiem i św. Agnieszkę. Najcenniejsze elementy wyposażenia kościoła trafiły do Muzeum Śląskiego w okresie międzywojennym, a obecnie znajdują się w zbiorach Muzeum Archidiecezjalnego.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Kościół pw. św. Wawrzyńca, zbudowany z modrzewia w 1599 roku w Knurowie, służył tamtejszym mieszkańcom aż do czasów budowy nowej świątyni w latach 20. XX wieku, kiedy to stary obiekt został zamknięty. W latach 1936-1938, nieużywany kościół przeniesiono do Chorzowa, na Górę Wyzwolenia, na działce przekazanej przez Polskie Kopalnie Skarbowe, które były również inwestorem. Nowo przeniesioną świątynię poświęcił biskup Stanisław Adamski 16 października 1938 roku. Od 1978 roku kościół pełni funkcję parafialną, a od 1991 jest własnością parafii.
Kościół służył parafianom, dopóki nie stał się zbyt ciasny, co skłoniło do podjęcia decyzji o budowie nowej świątyni. W związku z tym, w 1926 roku kościół został zamknięty. Po 10 latach niszczenia, z inicjatywy wojewódzkiego konserwatora zabytków, dr. Tadeusza Dobrowolskiego, obiekt został zdemontowany i przeniesiony do Chorzowa. W 1936 roku rozpoczęto montaż kościoła na Górze Wyzwolenia (Góra Redena). Inwestorem przedsięwzięcia był zarząd miasta Chorzowa, a działkę o powierzchni 2825 m² przekazały Polskie Kopalnie Skarbowe. Koszt przeniesienia kościoła, bez urządzenia wnętrza, wyniósł 40 000 złotych. Prace budowlane nadzorował inż. architekt Witold Czeczott Danielewicz. Aktu poświęcenia przeniesionej świątyni dokonał biskup Stanisław Adamski 16 października 1938 roku. Kościół początkowo pełnił rolę kościoła filialnego parafii św. Antoniego, a od 1968 roku stał się kościołem parafialnym.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego. Kościół parafialny, w którym odbywają się msze i nabożeństwa.