Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Wzniesiony w latach 1891–1892, rozbudowany w 1911 roku.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Gmach dwukondygnacyjny, wzniesiony na nieregularnym planie, zaprojektowany w stylu neogotyckim, posiada dachy wielospadowe z lukarnami, pokryte dachówką. Wieża ma plan ośmioboku, a we wnętrzu znajduje się klatka schodowa, którą wieńczy ażurowy hełm zakończony iglicą. Elewacje wykończone są cegłą klinkierową, ozdobioną zielonymi kształtkami i ryzalitami. Otwory okienne są zróżnicowane, dekorowane naprzemiennie cegłami w kolorze czerwonym i zielonym, a okna są skrzynkowe, drewniane. Wejście główne znajduje się w ściętym narożniku, w formie ryzalitu z dużym szczytem schodkowo-maswerkowym, podczas gdy pozostałe wejścia mają skromniejszą oprawę.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
1 października 1885 roku nabyto grunt pod budowę poczty od cieśli Carliczka. Gmach, wzniesiony z cegły w latach 1891–1892, powstał według projektu Johanna Schuberta dla Kaiserlich Deutsches Postamt. W 1911 roku gmach rozbudowano wzdłuż ul. Pocztowej, według projektu F. Nhagena, a dobudowane skrzydło nazwano paczkarnią.
Dawniej, pod ażurową kopułą, znajdował się napowietrzny system telekomunikacyjny, a na poziomych żebrach hełmu zamontowane były izolatory. Sieć telefoniczna była prowadzona z hełmu wieży, natomiast centrala mieściła się w piwnicach budynku. Później system ten został zastąpiony kablowymi liniami telefonicznymi.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
W 2004 roku przeprowadzono remont elewacji. Jest to budynek użyteczności publicznej, w którym nadal znajduje się funkcjonująca poczta.
