Przed wejściem do kościoła parafialnego w Zaklikowie, przy pomniku upamiętniającym odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 roku znajduje słup w kolorze zółto-czarnym będący autentycznym słupem granicznym stojącym na odcinku granicy we wsi Łążek, gdzie dawnej przebiegała granica Galicji i Królestwa Kongresowego. Polacy przenieśli go w listopadzie 1918 roku i umieścili w pobliżu dzwonnicy kościelnej, by uczcić zniesienie zaborów.
Miejscowy historyk Sylwester Piechota opowiadał przed laty w dzienniki Echo Dnia: „Pierwsze słupy graniczne stanęły nad górnym Sanem w 1772 roku, po tym jak Ferdynand pruski wspólnie z carycą Katarzyną i cesarzową Marią Teresą dokonali pierwszego rozbioru Rzeczypospolitej. Wytyczona wówczas granica między cesarstwem austriackim, a Rzeczpospolitą przebiegała kilka kilometrów na północ od Zaklikowa wzdłuż linii Szczecyn, Polichna, Goraj. W granicach Austrii znalazły się: Janów, Zaklików, Modliborzyce, Biłgoraj. Po czterech latach Austria zwróciła Rzeczypospolitej terytorium o powierzchni 1750 kilometrów kwadratowych wraz z wymienionymi miastami i na początku 1777 roku dokonano nowego wytyczenia granicy, która podzieliła mieszkańców Zaklikowa i Radomyśla oraz przyległych wsi w miejscu obecnej granicy między tymi gminami. Po trzecim rozbiorze w 1795 roku Austria otrzymuje całą Lubelszczyznę i północną Małopolskę nazwane Nową Galicją, a mieszkańcy Radomyśla i Zaklikowa stają się ponownie poddanymi austriackimi przez najbliższe 14 lat. (…) O ile początkowo (z pewnymi wszak niedogodnościami) granica rosyjsko-austriacka pozwalała na przekraczanie jej przez ludzi i towary, o tyle z chwilą ograniczenia autonomii po powstaniu listopadowym i likwidacji w 1850 roku granicy celnej między Kongresówką, a resztą imperium rosyjskiego, następuje uszczelnienie kordonu.”