Przez wiele lat był jedynym miejscem modlitwy dla społeczności muzułmańskiej w Warszawie. Obecnie drugi, większy stołeczny meczet znajduje się w Ośrodku Kultury Muzułmańskiej na Ochocie.
Przed II wojną światową w Warszawie mieszkała społeczność muzułmańska, która już wtedy chciała wybudować w mieście meczet. Inicjatorami byli polscy Tatarzy, którzy planowali budynek z minaretem, kopułą i tzw. haramem z wodą, czyli źródełkiem przed wejściem. Sala modlitewna dla mężczyzn była przewidziana na 350 miejsc, a galeria dla kobiet na sto. W 1936 r. powstał projekt Stanisława Kolendy i Tadeusza Miazka, który wygrał w konkursie i przewidywał powstanie budynku zwieńczonego kopułą w otoczeniu czterech minaretów o wysokości 20 metrów. W Wilanowie nie ma tak okazałego budynku. Meczet powstał w 1993 r. w prywatnym domu, który został przystosowany na potrzeby odprawiania modlitw. Jest zwieńczony niewielką kopułą nad główną salą. Nie ma w nim minaretu, czyli wysokiej wieży stawianej przy meczecie, z której tradycyjnie muezzin nawołuje wiernych na modlitwę. To nietypowe dla tego typu budowli. Wewnątrz jednak jest mihrab – nisza wyznaczająca kierunek Mekki i minbar – rodzaj bogato zdobionej kazalnicy. Na elewacjach wilanowskiego meczetu widać jedynie elementy i detale architektoniczne, jak charakterystyczne arkady i kule zwieńczone półksiężycami, które mogą z zewnątrz zdradzać przeznaczenie budynku. W środku oprócz sal modlitewnych, mieszczą się siedziby instytucji kulturalnych oraz biura Muzułmańskiej Gminy Wyznaniowej w Warszawie.
Adres: ul. Wiertnicza 103.
