Jednym ze znanych, udokumentowanych i przebadanych tradycyjnych rzemiosł charakterystycznych dla Leżajska i okolic jest zabawkarstwo. Tradycje wyrobu zabawek (początkowo glinianych) w okolicach Leżajska sięgają najprawdopodobniej XVIII wieku. Leżajskie zabawkarstwo zaliczane jest do grupy małopolskiej mającej swe źródła w zabawkarstwie lwowsko-jaworowskim (…) Około roku 1900 Wydział Krajowy postanowił utworzyć w Jaworowie pierwszą szkołę zabawkarską. (…) Obecnie cały leżajski ośrodek zabawkarski zaliczany jest w literaturze przedmiotu badań do ośrodka rzeszowskiego, zlokalizowanego wzdłuż drogi Łańcut – Leżajsk, z centrum w Brzózie Stadnickiej 19. Wyrób drewnianych zabawek w okolicach Rzeszowa był w XIX w. bardzo popularną, dobrze rozwijającą się dziedziną rzemiosła. Przypuszcza się, że wpływ na rozwój zabawkarstwa w rejonie Leżajska miała fabryka zabawek założona w 1909 r. Leżajsku przez Marcina Garbackiego, która zatrudniała rzemieślników z okolicznych wsi. W roku 1950 powstała w Leżajsku Spółdzielnia „Chałupnik”, która produkowała zabawki oraz kupowała je od wytwórców z Leżajska i okolic. Do charakterystycznych drewnianych tradycyjnych zabawek należały m.in. ptak-klepak, konik na biegunach, bryczki zaprzężone w koniki, taczki, kołyski dla lalek, wiatraczki, fujarki, dziobiące kurki, dzięciołki i wiele innych. Twórcy ludowi z Leżajska i okolic nadal wytwarzają zabawki wg dawnych wzorów i tradycyjnymi metodami.
