Tragiczna ofiara pacyfikacji kopalni

    Podobne obiekty, wydarzenia

    Kaplica trzech osób w Zagaciu

    Czas powstania: 1895 Opis cech fizycznych: Kaplica zadaszona w barwach...

    Kościół śś. Piotra i Pawła w Bolechowicach

    Czas powstania: pierwotny kościół istniał już w latach 1325-1327 Opis...

    Pałac Radziwiłłów w Balicach

    Czas powstania: obecny pałac jest wynikiem przebudowy w latach...

    Figura św. Jana Nepomucena w Aleksandrowicach

    Czas powstania: 1755 Opis cech fizycznych: Figura przydrożna św. Jana...

    Kaplica Jerozolimska w Przegini Narodowej

    Czas powstania: 1990-1991 Opis cech fizycznych: W pięknej, leśnej scenerii...

    Udostępnij

    Pacyfikacja kopalni „Wujek” miała miejsce w Kopalni Węgla Kamiennego „Wujek” w związku z wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego.16 grudnia 1981 doszło do masakry górników strajkujących (strajk okupacyjny) przeciw ogłoszeniu stanu wojennego. Podczas pacyfikacji siłami milicji oraz wojska i w wyniku strzałów oddziału ZOMO zginęło 9 górników, w tym mieszkaniec wsi Dzierdziówka – Zbigniew Wilk. Ponadto, w za-mieszkach rannych zostało 24 górników. Zbigniew Wilk urodził się 22 lipca 1951 r. w Dzierdziówce w domu Władysława i Stanisławy Wilków, miał troje rodzeństwa (Jan, Ewa, Magdalena). Ukończył Szkołę Podstawową w Zbydniowie, Zasadniczą Szkołę Górniczą w Katowicach, a w 1971 r. został absolwentem Technikum Górniczego Ministerstwa Górnictwa i Energetyki im. Powstańców Śląskich w Katowicach, gdzie uzyskał zawód technika górnika w zakresie specjalności – techniczna eksploatacja złóż. W latach 1972–1979 był zawodnikiem drużyny piłkarskiej Klubu Sportowego „Rozwój” Katowice przy KWK Wujek w Katowicach. W okresie od 1 lipca 1971 r. do 31 grudnia 1973 r. pracował jako górnik w KWK „Wujek”, następnie przeniósł się do KWK „Śląsk” (1 stycznia –11 lutego 1974 r.), szybko jednak wrócił do poprzedniego miejsca pracy (od 12 lutego 1974 r.). Zachowane dokumenty źródłowe nie pozwalają stwierdzić czy był członkiem powstałego we wrześniu 1980 r. Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. 16 grudnia 1981 r. uczestniczył w strajku w KWK „Wujek”, w czasie pacyfikacji kopalni przez siły milicyjno-wojskowe został dwukrotnie postrzelony. Zginął na miejscu. Z przeprowadzonej w grudniu 1981r. sekcji zwłok wynika, że Zbigniew Wilk otrzymał dwa strzały w okolicy krzyżowo-lędźwiowej. Bezpośrednią przyczyną śmierci był postrzał brzucha z masywnym krwotokiem. Strzały zostały oddane z oddali. Pozostawił żonę Elżbietę z domu Kulczyk oraz osierocił dwójkę dzieci: Magdalenę (ur. 1976r.) i Marcina (ur. 1978r.). Pogrzeb Zbigniewa Wilka odbył się przed południem 21 grudnia 1981r. w Katowicach – Piotrowicach. Pogrzeb był oczywiście „zabezpieczany” przez funkcjonariuszy MO, SB i ZOMO. Wszczęte śledztwo służyło ukryciu sprawców zbrodni, a nie ich ukaraniu. 29 sierpnia 1990 r. Zbigniew Wilk został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, zaś 7 grudnia 1992 r. przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 r. pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności. Ponadto jego osobę upamiętniono, wraz z innymi górnikami poległymi 16 grudnia 1981 r., pomnikiem ku czci poległych górników z KWK „Wujek”.
    Dla upamiętnienia tych tragicznych wydarzeń, od kilku lat odbywa się msza św. w kościele parafialnym w Zaleszanach oraz Bieg „Górnika”.

    Zbigniew Wilk
    Pamiątkowa tablica