Od 1961 r. dąb został wpisany na listę pomników przyrody z określeniem wieku – około 500 lat. Początki istnienia dęba sięgają czasów panowania króla Kazimierza Jagiellończyka, syna Władysława Jagiełły, władcy który nadał akt lokacji wsi Dębno. Kazimierz Jagiellończyk jest ojcem króla Czech, Węgier oraz trzech późniejszych władców Polski. Stworzył potęgę Jagiellonów w Europie środkowo-wschodniej oraz podwaliny „złotego wieku”.
Bez wątpienia wieś była zamieszkała w większości przez ludność ruską, o czym świadczą informacje z XVI. mówiące o parafii prawosławnej, co znajduje potwierdzenie w cerkwi funkcjonującej do 1945 r. oraz znajdującego się obok cmentarza grekokatolickiego, na którym rośnie pomnik przyrody. W wyniku wydarzeń związanych z II wojna światową rok 1944 był rokiem przełomowym w historii wsi.
Dotychczasowi mieszkańcy pochodzenia ukraińskiego przesiedleni zostali na tereny wschodnie, a w ich miejsce przybyli Polacy z terenów zabużańskich II RP, którzy w nowym miejscu musieli tworzyć własną historię nie zapominając o przeszłości.
Dąb–pomnik przyrody jest niemym świadkiem 500-letniej historii Dębna – szczególnie tragicznej w okresie II wojny światowej.
