Powstało w pierwszej połowie lat 70. ubiegłego wieku w wyniku zalania kopalni piasku podsadzkowego w Taciszowie wodami Potoku Toszeckiego. Napełnianie zbiornika poprzedziło plantowanie jego dna oraz umacnianie brzegów. Powstałe w efekcie jezioro ma około 250 ha powierzchni, a jego głębokość sięga 18 m.
Brzegi zbiornika częściowo porastają lasy. Od południa jezioro omija autostrada A4, w pobliżu leniwie toczy swoje wody Kanał Gliwicki. Przy wschodnim brzegu odnajdziemy niewielki Mały Zalew Pławniowicki.
Jezioro zasilane jest przez Potok Toszecki, a woda wypływa do Kłodnicy i Kanału Gliwickiego. Sama woda jest dosyć czysta, dużo lepszej jakości, niż w nieodległym Jeziorze Dzierżno Duże. Dojazd do Jeziora jest dosyć dobry, zwłaszcza samochodem.
Przy samym Jeziorze biegnie Autostrada A4, a obok znajduje się węzeł „Łany”, prowadzący na DK40, z której możemy szybko dostać się na plażę. Do Pławniowic można dojechać też pociągiem (stacje Taciszów lub Rudziniec Gliwicki), jednak wówczas trzeba przygotować się na kilkudziesięciominutowy spacer.
Przy Jeziorze Pławniowickim znajdziemy dwa główne punkty plażowego wypoczynku – jeden na południu, a drugi na północnym-wschodzie Jeziora. Okolice plaży na południowym brzegu (przy ulicy „nad Zalewem” w Pławniowicach) są odnowione, jest tam kilka restauracji, jedna z nich ma standard „weselny”. Sama południowa plaża jest średniej wielkości. Podzielona jest ona na 2 obszary – grillowy i ten z zakazem grillowania. Obok znajduje się mały plac zabaw dla dzieci i utwardzony parking.
Dużo większa i bardziej zatłoczona plaża znajduje się po północno-wschodniej stronie jeziora, w miejscowości Niewiesze (okolice skrzyżowania ulic Sosnowej i Plażowej). Jest tam dosyć duży parking, niestety w sezonie pobierana jest tam opłata za wjazd samochodem. Na zachód od ulicy Plażowej jest bardzo dużo różnych domów wypoczynkowych, kempingów, domków do wynajęcia. Przy samej plaży znajdziemy kilka punktów gastronomicznych (typu przyczepa), wypożyczalnię sprzętu pływającego z kajakami, rowerkami i łodziami, szkołę windsurfingu.
Okolicę patrolują ratownicy, najczęściej oddelegowany jest w to miejsce policyjny radiowóz. Plaża ma niemal kilometr długości, więc miejsca jest sporo. Jednakże w szczycie sezonu tłok jest duży.
Nad zbiornikiem ulokowały się również ośrodki żeglarskie. Jako pierwsi pływali tutaj członkowie Jacht Klubu „Bosman” w Pławniowicach. Swoją stanicę ma tutaj także Stowarzyszenie Żeglarskie „Szkwał”. Jeziora Pławniowickiego nie omijają wędkarze. Po zamontowaniu w wodach zbiornika pionierskiej konstrukcji oczyszczania, jest on z roku na rok coraz czystszy. Łowi się więc tutaj m.in. karpie czy sandacze. Dookoła jeziora można spacerować lub jeździć rowerem. W jego pobliżu przebiegają szlaki turystyki pieszej.
Historia powstania:
W 1957 rozpoczęto działania prowadzące do wydobycia w rejonie dzisiejszego jeziora Pławniowice/Taciszów (nazwane polami piaskowymi V i VI), gdzie przeniesiono maszyny pracujące wcześniej w Dzierżnie. Przebudowano układ torowy oraz posterunki i nastawnie, tak by umożliwić sprawniejszy przepływ pociągów po linii piaskowej. W 1961 r. między Kanałem Gliwickim, a Taciszowem, oddano do użytku drugi tor szlakowy, ze względu na rosnący ruch pociągów. W podobnym okresie główną stacją zbiorczą dla pól piaskowych w Dzierżnie, Pławniowicach oraz Taciszowie stała się stacja Pyskowice Piaskowa, mogąca zapewnić miejsce do obsługi i odstawiania składów.
Wydobycie w polach piaskowych V i VI zakończono na przestrzeni lat 1968-1969. Nie zdążono zlikwidować grobli, która na kształt niecek dzierżyńskich dzieliła niecki taciszowskie, w wyniku czego maszyny górnicze rozlokowane w polu VI zostały zalane.
