Czas powstania
XX w. (obecna aranżacja), jednak park przyzamkowy istniał tu od powstania pałacu, czyli od XVI w.
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Ogród w stylu angielskim:
Ogród miał być zgodny z naturą, dlatego usytuowany został poza murami rezydencji. Kompozycje roślinne są naturalne, niewidoczna jest w nich ingerencja człowieka. Rabaty kwiatowe i trawniki rozsiane swobodnie, nie są uporządkowane jak to ma miejsce w przypadku barokowych założeń.
Ogród w stylu francuskim:
Inspirowany renesansowymi ogrodami włoskimi, ogród ten cechuje się regularnością. Zazwyczaj jest to dwuboczna symetria względem alejki głównej z okrągłym pośrodku kwiatowym klombem. Między roślinami przygotowano liczne ścieżki spacerowe.
Ogród w stylu włoskim:
Charakterystyczne dla tego typu ogrodu są układy kwaterowe, strzyżone formy roślin, liczne ścieżki spacerowe (tutaj zastosowano czerwony pińczowski piaskowiec), które prowadzą do ustawionej w centralnej części rzeźby (zazwyczaj jest to akt kobiecy).
Opis kontekstów historycznych
Zniszczony działaniami II wojny światowej Zamek w Baranowie w latach 1958–1968 przeszedł gruntowną restaurację. W otoczeniu pałacu powstały nowe ogrody, zaprojektowane przez prof. Gerarda Ciołka, historyka sztuki ogrodowej i architekta krajobrazu. Jego założenia nie zostały w pełni zrealizowane, m.in. nie powstały planowane trzy stawy. Projekt uzupełnił Alfred Majewski, który zajmował się rewitalizacją zamku. W ten sposób powstał geometryczny ogród kwaterowy charakterystyczny dla renesansu, popularnie nazywany ogrodem włoskim.
Według źródeł kartograficznych z XIX w. wcześniejsze ogrody (parter geometryczny i ogród warzywny) wznosiły się w oddaleniu od zamku, na prawym brzegu rzeki Babulówki. Prace melioracyjne i regulacja koryta rzeki, które nastąpiły w przyszłym stuleciu doprowadziły do zniszczenia ogrodów. Przed elewacją frontową wznosiły się dwie oficyny tworzące tzw. cour d’honneur. Po pierwszym pożarze rezydencji zmienił się jej układ, jak również szyk dróg dojazdowych i założenie architektoniczne ogrodowe, które opracował wspomniany już prof. Ciołek.
