W 1817 roku, w Czeladzi istniało 235 drewnianych budynków co stanowiło ponad 95% wszystkich zabudowań. Jednakże od lat 30. XX wieku, wraz z postępującym rozwojem miasta, drewniana architektura zaczęła powoli znikać z przestrzeni Czeladzi.
W 1978 roku w spisie sporządzonym na potrzeby Górnośląskiego Parku Etnograficznego w Chorzowie wykazano już jedynie 20 domów. Wśród nich 8 obiektów uznano za szczególnie interesujące pod względem etnograficznym.
Dziś spacerując ulicami miasta odnajdujemy jedynie nieliczne, szczątkowe ślady dawnej drewnianej architektury wtopione w nowszą, murowaną już substancję miejską.
Jednym z ciekawszych i dobrze zachowanych przykładów jest drewniany dom przy ul. Pieńkowskiego, wzniesiony na podmurówce z kamienia, częściowo podpiwniczony. Dom z zewnątrz tynkowany i bielony. Usytuowany w pobliżu rynku, ścianą frontową do drogi. Okna dwuskrzydłowe, każde skrzydło 6 polowe. Drzwi dwuskrzydłowe. Dach dwupołaciowy z przyczółkiem, kryty papą.
Budynek wpisany jest do rejestru zabytków województwa śląskiego.
