1382 rok.
Rzochów otrzymał prawa miejskie między 1379 a 1382 rokiem. W staropolskim języku Żochow, lokowany został na prawie niemieckim przez Jana z Tarnowa, kasztelana sandomierskiego. Miasto miało korzystne położenie na szlaku handlowym wzdłuż Wisłoki, prowadzącym z Sandomierza na Węgry. W XVII wieku był znany z wyrobów garncarskich. Był wtedy także ośrodkiem ruchu braci polskich, popieranym przez ród Tarnowskich. W 1629 roku właścicielem miasta Żochów w powiecie pilzneńskim województwa sandomierskiego został Stanisław Lubomirski. W połowie XVII wieku Rzochów poważnie zniszczono w okresie najazdu szwedzkiego. W latach 1772–1918 znalazł się pod zaborem austriackim. W XIX wieku stał się znanym ośrodkiem szewstwa i garbarstwa. W 1887 roku miejscowość uzyskała połączenie kolejowe z Dębicą i Sandomierzem. W 1896 roku utracił prawa miejskie, stając się miasteczkiem. Od 1896 roku była to gmina jednostkowa w powiecie mieleckim, za II RP leżał w obrębie województwa krakowskiego. 1 kwietnia 1925 do gminy Rzochów przyłączono przysiółek Rżyska i folwarki Wojsław Dwór i Rżyska Dwór z gminy Wojsław. W 1934 znalazł się w nowo utworzonej zbiorowej gminie Mielec, gdzie utworzył gromadę, tracąc status miasteczka. W okresie międzywojennym Rzochów przybrał charakter rolniczy, w tym też czasie wielu mieszkańców wyemigrowało za granicę
Podczas II wojny światowej znajdował się w gminie Mielec w Landkreis Dębica w dystrykcie krakowskim (Generalne Gubernatorstwo), częściowo włączony do Heeresgutsbezirk Truppenübungsplatz Süd Dęba i SS-Gutsbezirk Truppenübungsplatz Heidelager. Liczył wtedy 918 mieszkańców. Po wojnie pozostał w gminie Mielec w powiecie mieleckim, w nowo utworzonym województwie rzeszowskim. Podczas II wojny światowej miejscowość została poważnie zniszczona, po wojnie odbudowana.
Jesienią 1954 zniesiono gminy, tworząc gromady i Rzochów wszedł w skład nowo utworzonej gromady Rzemień, gdzie przetrwał do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej. 1 stycznia 1985 Rzochów włączono do Mielca. Częścią osiedla jest Łuże, stanowiące odległą eksklawę Mielca za lasem w stronę Kolbuszowej, które przed wojną było samodzielną wioską.
Dziś, stając na Rynku w Rzochowie, zobaczyć można typową zabudowę galicyjskiego miasteczka, jednak zachowały się niektóre tylko jego elementy. Jest Rynek z posągiem Maryi Panny pośrodku i okazały, piękny starodrzew. Niestety drewniane domy, drewniany kościół (dziś przeniesiony do skansenu w Kolbuszowej) i dzwonnicę, a także drewnianą synagogę zobaczyć jeszcze można na starych zdjęciach. Prosto z rynku biegła w dół ziemna droga, prowadząca do promu, którym można się było przeprawić na drugą stronę Wisłoki do wsi Kiełków lub dalej. Wzdłuż Wisłoki ciągnęły się szerokie błonia i łąki, jednak rynek jest położony niebezpiecznie blisko rzeki, co miało katastrofalne skutki podczas licznych powodzi. Miasteczko od wschodu przytulone jest do wspaniałego lasu, pozostałości puszczy sandomierskiej.
Województwo: podkarpackie
Gmina: Mielec
Herb miasta.
